Bir toz gibi hayatı üfle.
Üfle ki dağılsın dertlerin.
Dertler, sana yol gösterir belki...
O yolda Allah'a çıkar, kim bilir?
Çok yükseğe çıkamam; bende yükseklik korkusu var. Kimseyi yarı yolda bırakamam; bende ‘alçaklık’ korkusu var.
Zaman kısa, ben yorgunum yol uzun..
Ya Rab bu hasrete can dayanmıyor;
Zaman kısa, ben yorgunum, yol uzun.
Her adımda bir engel var, salmıyor,
Zaman kısa, ben yorgunum, yol uzun.
🍂. 🍂
Mümkün mü bu yolda maksuda ermek?
Mümkün mü sılada dost yüzü görmek?
Aşığa ar gelir geriye dönmek;
Zaman kısa, ben yorgunum, yol uzun.
🍂. 🍂
Çekilmez
Yoldayız
Kimimiz evlilik, kimimiz nişan yolunda.
Kimimiz şiir, kimimiz öykü yolunda.
Kimimiz kitap, kimimiz katiplik yolunda.
Kimimiz neşe, kimimiz hüzün yolunda.
Kimimiz buhran, kimimiz şüphe yolunda.
Kimimiz dil, kimimiz hakikat yolunda.
Kimimiz sahhaf, kimimiz züccaciye yolunda.
Kimimiz aşk, kimimiz muhabbet yolunda.
Kimimiz dert, kimimiz derman yolunda.
Kimimiz gök, kimimiz arz yolunda.
Biliyoruz. Epey bir ara verdik. Sebeplerin arkasına sığınmak bize yakışmaz, zaten sizler de bunu dilemezsiniz. Size karşı biz yok elbette. Bu lafın gelişi. Bir şey varsa yahut var olacaksa o da onlara karşı bizdir. Peki kim onlar? Yolda olmayanlar. Yol nedir bilmeyenler. Mazallah yoldan çıkanlar.
Bizim onlardan olmadığımız ne malum? Bilemeyiz. Bildiğimiz sırati müstakim üzere olmak adına günaşırı ettiğimiz duamız.
Yakında döneceğiz demiyoruz. Çünkü hiç gitmedik. Seyrekleştik, belki kuruyadurduk ama çiçek açma ümidimizi asla yitirmedik.
Bekleyin de demiyoruz. Çünkü bekletmeyi sevmiyoruz. Vefaya ve anlayışa sarılmış duruyoruz.
Duruyoruz dediğimize bakmayın. Çünkü yoldayız biiznillah.
Dua ile.