Kendi kalemimden
Belki de en sevdiklerimizdi bizi sırtımızdan vuranlar, yarı yolda bırakanlar onlardı bizi en iyi tanıyanlar hangi yaranın daha çok acıtacağını bilenlerdi hangisi daha çok can yakar nefes keser biliyorlardı onlardı zaaflarımızla oynayanlar onlardı acımızı yüzümüze vurup küçük düşürenler en başta da onlardı bu yarayı açıp ruhumuzda iz bırakanlar... 🍁
@ilknur_deniz49
İçimde, derinlerde,
Resmini astım duvar diplerine.
Bakar dururum her özlediğimde,
Ve bir çay bardağının,
Dibinde kalan acı demde,
Tadını anımsarım,
Giderken bıraktığın dilimde.
Bazen yolda yürürken,
Gözlerim takılır ağaç diplerine.
Kurumuş yapraklar birikmiş.
Esen rüzgârda çıkardıkları sesler,
Nasılda benziyor kalbimin titreyişine.
Hatırlıyorumda,
Nasılda çıkartıp koymuştum,
Avucunun içine sırf sen iyi bakarsın diye,
Oysa nerden bileyim,
Herkesten önce atıp gideceğini yerlere…