Bu kitap çok katmanlı bir eser. Kitap çok farklı açılardan incelenmeye müsait çünkü çok zengin bir içeriği var. Metafizik yönünden de incelenebilir psikoloji yönünden de sosyoloji yönünden de. Ben eseri zamanında pozitivizm yönüyle incelemiştim. Kitapta çok hissedilir bir derecede pozitivizm eleştirisi var. Kitabın baş kişisi Ferit, aslında bir tıp öğrencisidir. Fakat öyle buhranlı ve ikilemli bir insandır ki bunu Ferit'in kariyer tercihinde dahi görmek mümkündür. Ferit tıp okurken büyük bir u dönüşü yaparak felsefe okuma kararı alarak tıpı bırakmıştır. Fakat hem yaşadığı şiddetli yoksulluk hem de psikolojik buhranları sebebiyle okula devam edememektedir. Ferit tamamiyle materyalist bir zihniyete sahiptir. Metafizik ona göre bir saçmalıktır ve evrende bilimin açıklayamadığı hiçbir şey olamaz. Fakat Ferit yaşadıklarından sonra dönüşecektir. Ferit her yeri yoksulluk kokan ucuz bir otelde küçük bir odada kalmaktadır. Otelin sakinleri de çok garip insanlardır. Mesela Ferit'in yan odasında kalan ailenin her üyesi ayrı bir romana konu olabilir. Somnambül(uyurgezer) küçük kız çocuğu, gazete satarak ailesini geçindirmeye çalışan küçük Babuş ve Eda Hanım. Ferit'in bu otelde yaşadığı deneyimler günümüzdeki korku filmlerini aratmaz. Geceleri merdivenlerde gezen hayaletler, odada kendi kendine hareket eden eşyalar, nereden geldiği belli olmayan gürültüler... Ferit'in burada yaşadığı korkunç olaylar halihazırda pek sağlam olmayan psikolojisini hepten bozar. Burada rastladığı Aziz'in ona yapacağı yardım ve düşünsel desteklerle Ferit en sonunda kurtuluşa erecek midir? Okuyun ve görün.
176 syf.
·
Not rated
DİPÇE :
1950 Strega Ödülünün ikinci kitabı Tepelerdeki Şeytan; üniversiteli üç gencin yaz tatiline denk gelen zaman dilimine odaklanıyor.
Bu zaman dilimi Üçlemenin ortak zamanı ikinci dünya savaşı sonrasıdır; ortak mekanlardan biri ise Kuzey İtalya'nın köy, kır ve kasabalarıdır.
Pavese'nin en güçlü özelliklerinden biri mekanı
Nazi Almanyası'nın yasaklı yazarlar ve eserler listesine takılan bir isim Irmgard Keun ve Yersiz Yurtsuz Bir Çocuk adlı eseri. Okurunu 1938 yılına götürüyor, kendisinin de sürgün olarak yaşadığı İkinci Dünya Savaşı öncesi dönemine, on yaşında bir çocuk olan Kully'nin gözünden bakıyor. Kully, kendisine kol kanat germeye çalışan annesi, para bulmak için sürekli çabalayan ve kitapları yasaklanan yazar babasıyla birlikte sürekli zorunlu göç hayatı yaşıyor. Küçük yaşta belli bir düzen ve aile sıcaklığını hissederek arkadaşlarıyla oyun oynayarak büyümesi gereken Kully'nin hayatı tam tersi. Almanya'dan ayrılmak zorunda kalıyorlar ama paraları olmadığı için vizeleri doldukça mevcut konumda oldukları ülkeden bir başka ülkeye geçiş yapıyorlar. Kully yaşına göre mecburi olarak daha olgun ve düşünce yapısı olarak masum ve saf düşünceden uzak. Söylenenleri büyük bir yetişkinlik ve olgunlukla kabul ediyor ama hayatında bir terslik olduğunun da farkında.
Açlık ve yoksulluk çekiyorlar, babası sürekli olarak kendilerinden uzak. Bir noktadan sonra annesiyle bir başlarına mücadele etmeye çalışırken bir noktadan sonra küçük Kully, düşünceleri ve kaygıları ile yalnızlaşıyor. Oteller de kalsalar dahi ücreti ödeyemedikleri için mahsur kalıyorlar. Öylesine acı ve katlanması zor bir hayat ki. Kully'nin babası aynı zamanda Irmgard Keun'un sürgün olduğu süreçte ilişki yaşadığı Joseph Roth'tan izler taşıyor. Yazarın hayatından izler taşıyor kısaca. Daha duygusal derinlikli bir kitap beklerdim ama yazarın ajitasyona kaçıp dramatize etmeden aktarması da hoşuma gitti. Döneme ait eserler okumayı sevenlere tavsiyemdir.
Ágota Kristóf'un kaleme aldığı tek otobiyografik metni Okumaz Yazmaz. Kendi doğup büyüdüğü Macaristan'da yatılı okulda öğrenci olduğu, yoksulluk ile yüz yüze geldiği, Stalin'in ölümü ile ülkesinin değişen kaderi, kocası ve bebeğiyle henüz yirmi bir yaşında sığınmacı olarak gittiği İsviçre... Her şeye rağmen kalbinde küçüklükten itibaren eline ne geçerse okuma sevdası ve yazarlığın süreklilik getirdiği bilinci. Kendi hayatı için verdiği mücadele, savaşın hayatına getirdiği memleket hasreti, yabancı dil ile yaşadığı sorunlara rağmen ne olursa olsun yazacağına olan inancı ve istikrarı takdir edilesi. Azıcık sayfasına rağmen okurun yüreğine taş gibi oturuyor.
George ve Lennie'nin Hikayesi: Hayaller ve Gerçekler
John Steinbeck'in 1937 yılında kaleme aldığı Fareler ve İnsanlar, Büyük Buhran döneminde Amerika'da geçen ve iki göçmen işçinin hikayesini konu alan romandır. George ve Lennie, daha iyi bir hayat kurma umuduyla çiftlikten çiftliğe dolaşan, dostluk ve dayanışma ile ayakta durmaya çalışan iki zıt karakterdir.
Romanın ana
Kitabı daha yeni bitirebildim. İnce ve dili hafif bir kitap olmasına rağmen içi dolu dolu bir roman. Irkçılık, yoksulluk, işçi sorunları gibi bir çok konuyu ele alıyor. Okurken bazen çok sinirlendim bazen çok üzüldüm bazen de umutlu hissettim. Hepsi bir tarafa bolca empati yaptım karakterlerle. Özellikle Lennie karakterinin çocuksu ve saf olması ,en çok sevdiği şeylere çok sevmesinden dolayı zarar vermesi beni derinden yaraladı. Sonu gerçekten hiç tahmin edemeyeceğim şekilde bitti. Kitabı bitirdikten sonra bir süre ne düşüneceğimi bilemedim. Kitap kısa olmasına rağmen içinde algılanması gereken alt metinler çok fazla. Genel anlamda beğendim. Bu kitabı hep buruk bir şekilde hatırlayacağım.
