Ben kim miyim!
Bugün radyoterapimin yirmi beşinci, kemoterapimin ise beşinci günü. Bir kaç ay önce boğulurcasına öksürük nöbetleri sonrasında gittiğim dahiliye uzmanı, onkoloji servisine yönlendirdiği zaman anlamıştım bir şeylerin ters gittiğini.
"Akciğer kanserisiniz" dedi doktorum. Üzüldüm, "tahliller, tetkiklerde başka organlara yayılmamış,
Veli Toplantısı
Günde sekiz saat mesai. Akşam eve gelmem saat yediyi buluyor. Tüm günüm, akşam yemeğini yedikten sonra içeceğim çayın hayalini kurmakla geçiyor. Eve bir geliyorum, öğretmen bizim oğlana beş sayfa ödev vermiş. Her gün beş sayfa ödev veriyor üstelik. Hani, bakan dememiş miydi eve ödev verilmeyecek diye?
Çay bardağını elime alır almaz oğlan elinde
"İSİMSİZ KADINLAR 2."
NOT: lütfen kopyalamayınız telif hakkı içerir!
Size yıllar önce tanıdığım ama hikâyesini henüz yeni öğrendiğim bir kadından bahsedeceğim. Bu kadınla bir mezarlıkta tanışmıştım. Ağlıyordu. Bir yakınını kaybetmişti sanırım. Yanına gittim ve baş sağlığı diledim. Yüzüme baktı, gülümsedi. Çok ama çok güzel gözleri vardı. İnsan gözlerine bakınca
Kadınlar..
Bir çocuk doktoru olarak, annelerin ne kadar özel ve önemli olduğunu her gün bir kez daha anlıyorum. Hasta bir çocuğa bakarken gözlerindeki endişeyi, ama bir o kadar da umudu görebiliyorum. Gecenin bir yarısında, yorgun gözlerle çocuklarının ateşini ölçen, onları sakinleştirmek için masallar fısıldayan, küçük bir tebessüm uğruna her şeyi yapmaya hazır olan anneler... İşte bu, tarifsiz bir sevgi, tarifsiz bir güç.
Gazzeli Çocuk
Gelemem yanına Gazzeli çocuk,
kalmadı ayağımın feri,
dün
vade farksız kredi ararken yordum günleri.
Biraz daha sabret,
üstüme alınamadım
bana emredileni
ve bir duayı dilime çok görüp
Uzun yazılar atmayı seviyorum, napim? İyi geceler.
Selam insan yavrusu! Duydum ki dünyaya gelmene sayılı saatler kalmış ve sen çok heyecanlıymışsın bu konuda. Adına dünya denilen cehennem hakkında hiç bir fikrin olmadığı ne kadar da belli. Keşke buralar ayakların kadar tatlı, avuç içlerin kadar yumuşak olsaydı. Çok karışık bizim buralar. Mesela biliyor musun, sınır diye bir şey icat ettik Allah’ın
Ben Geldim...
Birazdan akşam çökecek, sessizlik okyanus gibi dolduracak dinlenme tesisini. Adına tesis dedikleri bu yerin ortasında yaşlı bir beton yığını, onun karşısında beton yığınının yaşı kadar sefer yapmış; emeklilik bekleyen otobüs. Beyaz saçlı şoför otobüsün hemen yanında sigarasını bitirmeye çalışıyor, yorgun gözleriyle yolu izliyor. Yol izlemek,
Hakan Günday romanlarından herhangi bir karakter, intihar etmeden önce bir mektup bırakmış olsa, bu mektup nasıl olurdu?
Kitaplardan cümleleri deyim yerindeyse, cımbızla aldığımda ortaya şöyle bir mektup çıktı; Biliyor musun, bir gün, bir dostum bana: 'Bir ölüye göre fazla nefes alıyorsun.' demişti. Başta yadırgamış, ama sonradan ona
6 Şubat
Yeryüzünde gündüz müydü gece mi?
Küçük bir çocuk muydum?
Yoksa ihtiyar mı?
Zıt duygularımı aynı anda yaşıyordum.
Sıcaktım ama soğuktum da
İçim yanarken dışım üşüyordu.
Bedenim dökme bakırdan
