280 syf.
9/10 puan verdi
Yazarın dilini anlatmaya doğru kelimeleri bulmak öyle güç ki eski zamanlardan kalma bir zanaatı icra eder gibi ilmek ilmek işliyor adeta kelimeleri satırlara. Hiç ummadığınız bir kelime alıyor ve götürmeyi de başarıyor üstelik. Zamanlı zamansız yollara, yolculuklara bulaşıyor, toza toprağa karışıyorsunuz onunla satırlarıyla.
Bu denemesinde yer yer gezip gördüğü, şahit oldukları yer yer de kendi içine yaptığı yolculuklarla çıkıyor karşımıza. Bir ucu Kafkaslar, Rusya, Tebriz, İsfahan derken kültür turu atmayı, kalpten kalbe, ruhtan ruha, insandan insana yolculuk yaparak dokuyor kelimelerini. Bazen öyle yerlerden geliyor ki kelimeleri; sözü edilmeye edilmeye yitirilmiş hislerin hatta rutubetli bir odanın içindeki üzeri tozlanmış raflardan inme kalın kitaplar içinden çıkar gibi.
Haykırıyor çoğu zaman, ‘insana, kimsenin etmediğini eden de yine insan.’ diye, sorguluyor satır başlarında; ‘sahi biz niye böyleyiz?’ diye, sanki cevabını bulabilecekmişiz gibi. Bilsek de söyleyecekmişiz gibi. Biz bu kadar cesaretliyiz miyiz ki? Hatalarımızı kabullenip yüksek sesle söyleyecek kadar?
Yorgunluğumuz; asırlardan kalma, insanlık tarihinden bu yana taşıyamayacağımızı bildiğimiz yükleri sırtlanmakla, sonunu göremeyeceğimiz yolculuklara çıkmakla, yapmamız gerekenler listesine yenilerini eklemekle ve hayata geç kalmışlıkla daha da katmerlenmiyor mu sanki? Belki de bundandır yazarı şu satırları yazdıran; “Belki her şey bir şey içindir. Bunca yaşanmışlık bir tek yaşamak içindir.” Yaşayabiliyormuşuz gibi ya da yaşamayı biliyormuşuz gibi...
“Siz gidin, ben çok yorgunum. Konuşacak çok şey, yürünecek çok yol var. Oysa ben çok yorgunum.”
Ben üzgündüm ama onlara yorgunum dedim..
Küçük prens
İnsanlar önemsizce nasıl olduğumuzu sordukları için üzgün olduğumuz halde hep yorgunum diyoruz, çünkü biliyoruz kimse kimsenin üzgün oluşunu umursamaz.
318 syf.
9/10 puan verdi
Kitap 318 sayfa ama ben 954 sayfa okumuş gibi yorgunum.
Karşımızda kelimeler ile dans eden bir adam var. Yalnız yazar kelimeler ile kol kola girmis horon ederken biz ağır çekim zeybek izleyerek ona yetişmeye çalışıyoruz.
Bazı metaforlarini 1 kere okuyorsunuz ancak algılamak için 2 , gülümsemek için 3 kere tekrarlamak zorunda kalabiliyorsunuz..
Böyle bir kelime sanatçısını bu yaşımda tanımak da benim ayıbım..
Hadi itiraf edelim bazı bölümleri ezberleyip günlük hayatta kullanma isteği hepimizde olmuştur..
İskender Pala'nın okuyabildiğim tek kitabı sanırım, başlarken yine bir İskender Pala kitabını bitiremeyeceğime o kadar emindim ki; ama beklemediğim oldu, kendi tabumu kırdım (Not, zoraki!). :)
İskender Pala'nın yazı diliyle aram iyi değil, birçok yerde yine epey zorlandığımı söylemeliyim. Hem abartı hem de çok yorucu bir anlatımı hakimdi ama
Parasız Yatılı
Kız çocuk doğunca, beni kırk gün atmasınlar, sonrasını ben bilirim, dermiş.
Çok yorgunum.
Buna yorgunluk demeyelim. Hüzündür olsa olsa, palyaço giysileriyle gelen aldatıcı hüzün.
56 syf.
·
Not rated
Geceye Dökülenler
Karanlığı dinle sessizce; senden bahseden hasretimi söyleyecek kalbine gece. Şöyle, bir özlem yakar ya içini; yorulduğunun farkına bile varmazsın, anlar da anlatamazsın. Ben mi nasılım? Benden yana değişen bir şey yok, yani her şey bildiğin gibi, geceler bir akşam borçlu bana sabahlar ise bir gece..
Biliyor musun beni sensizlik kadar üşütmedi üşütemez hiç bir ayaz.
Yani hani; mesela diyorum. Senden sözcüklerinden bir örtü hazırlasan bana cümlelerin ile. Ben de sıkı sıkı sarılsam ve kapatsam gözlerimi geceye..
Çok yorgunum, uykusuzum, bir de canım acıyor yine de öyle yaslanmışım ki yüreğinin sesine.
Varsın mevsim kış olsun, hava sonuna kadar soğuk. Sen bir örtü hazırla cümlelerin ile ve hatta bana kalbinin seviyle bir mektup yaz.
Beni özlemin kadar üşütmedi üşütemez hiç bir ayaz.
youtu.be/s0zNBqO0qyc
Keyifli okumalar.
