Martin eden gibi bir karakterle tanışmak istiyorsanız bu kitabı okumalısınız. Zira hayatta nadir bulunacak bir karakter ve sizin böyle biriyle karşılaşma ihtimaliniz biraz düşük.Kitaptan mı insan tanıycaz demeyin herşeyiyle çok gerçekçi ve hayatın içinden. Bir hedef seçtikten sonra yılmadan koşmasını, azmini, öğrenme açlığını, yeteneğini gıptayla
Hepinize merhaba diyerek başlamak en güzel şey sanırım;
Nasılsınız? Ben biraz yorgunum bu aralar okumakta biraz güçlük çekiyorum. Bu kitaplardan kaynaklı değil sanırım bu aralar modum biraz düşük... umarım siz iyisinizdir :)
Uzatmadan kitaba geçelim o zaman; deneme, kişisel gelişim, motivasyon ve benim için bana iyi gelen nadir kitaplardan. Çok ince ve her sayfa yarım yazı puntolarıyla dolu. 1 günde bitirilebilecek en güzel kitaplardan. Ara ara kendimi buldum, her cümle altını çizmek istemesem de her cümleyi çizdiren bir kitaptı. Şiirsel yazılar, kendinize gelmenizi sağlayan cümleler baya iyiydi. Bu tarz kitaplarda ne yapmanız gerektiğini söyleyip size yön gösterir fakat bu öyle değildi düşünmenize yardımcı oluyor. Kendinizi sorguluyorsunuz ve kendi kendinizi yönlendiriyorsunuz. Akıcılığı, yazarın kalemi gayet başarılıydı. Okumanızı öneririm. Kitapla kalın :)
Bir arkadaşımın incelemesinden etkilenerek alıp okuduğum ilk Ahmet Ümit kitabıydı .
Ninatta ve Nuvanza’nın çaresiz aşkını destansı ve şiirsel bir dille anlatmış. 3000 yıllık masalsı bir bekleyiş söz konusuydu. Okurken olaya dahil ediyor, 12 bileziği bulup kavuşturma ihtiyacı hissediyor insan .
Kitap kısaydı ama etkisi uzun sürecek bende .
‘Ben bekledim ve yaşlandım.
Dizimde takat kalmadı,
Saçlarım kederli bulutlar gibi ağardı,
Derim buruştu, gözlerimin feri söndü,
Ben bekledim,
Şimdi çok yorgunum.
Şimdi ölüler ülkesinden esen rüzgâr üşütüyor tenimi.
Şimdi zamanım kalmadı.
Ama biliyorum bekleyişim bitmedi.
Biliyorum, bedenimiz olmasa da
Ruhlarımız kavuşacak nasılsa .’
Gazel
Bu aralar ruh halimi kısaca özetleyen bir cümlenin sahibiyle geldim bugün Haydar Ergülen, cümleyse şu : Yorgunum, kanatları gurbette bir güvercin gibiyim... Ben mi çok derin anlamlar yükledim, cümle tamamen herkese aynı mı hissettiriyor bilmiyorum ama çok etkilendiğim kesin. İnsan bazen sessizleşince bir kelime de olsa kendinden bişeyler bulabiliyor ya da kendini bulabiliyor. Şiir kısmına gelecek olursam belki sizinle aynı şeyleri hissedip,aynı duyguları,aynı duygusal yoğunluğu yaşayan bir insan en güzel satırlarla dile getirmiş içindekileri ,ruh halini ve zamanın bir yerinde o satırları okuduğunuzda sizi derinden etkiliyor. Edebiyat inanılmaz birşey bence. Klişedir kimine göre belki ama bu sözü çok severim : Edebiyat belki karın doyurmaz ama ruhunuzu doyurur. Modum nasıl olursa olsun şiirle inanılmaz bir bağım olduğuna inanıyorum. Ruhumu ifade edebilmek nasıl mümkün olurdu başka türlü bilmiyorum. Daha liste uzun Haydar Ergülen için çünkü almam gereken çok kitabı var. Şimdiye kadar okuduklarım beni hiç pişman etmedi aksine çok şey buldum kendimden. Henüz tanışmadıysanız hiç durmayın.
120 syf.
10/10 puan verdi
Küçük Prens
Bir şeyi senin için önemli kılan şey ona ayırdığın vakittir.
Bu küçük prens için gülüne ayırdığı vakitti.
Herkes için önemli olan şeyler vardır ve bunlara öncelik tanıyıp vakit ayırırlar.
Mesela anneler!
Anneler çocukları için vakit ayırırlar ve bu yüzden çocukları onlar için çok önemli ve özeldir çünkü onlar için ayrı bir vakit harcarlar.
Biz
Tutulma
İçimizde sadece bazı insanlara gösterdiğimiz derin bi yan vardır ya... Kırılgan, içe dönük ,hüzünlü ve yorgun. Etrafımızdaki bir çok insanin tanışmak istemeyeceği bi yan. Oğuz Atay da o yanıyla konuşmuş, bi çeşit iç döküş . Belki de saçış .Tarz olarak oldukça az rastlanan bi tarz . Hatta kitabın her bölümü ayrı bi çalışma. Ben en çok noktalama işaretlerinin olmadığı bölümü sevdim. Bolca kullandığımız bu işaretler kelimeleri bölen, kelimeleri küstüren, bi nevi onları evcilestiren duvarlarmış. Onlarsız dur durak bilmeyen bi okuma ortaya çıkıyor.
Günlerce uyumamak gibi...
Uzaklardan ürkmemek gibi
Delirmek gibi
Öylece durmak gibi.
Kitabın Utanç duygusunu işleyişi öylesine içten ki, içimizdeki zebaninin asıl kozu aslında bu. Surekli kendimizle çelişmemize sebep olan ve belli bi yerden sonra da Selim gibi bi insana dönüştüren
buhran...
Utanç içindeyim. Utanmadığım boğulmadığım gün yok. Utandırılmaktan.
Utana sıkıla yaşamaktan öyle yorgunum ki bu yorgunluktan bile utanıyorum.
" kimse yaşamayı öğretmedi bana"
