İsrafil’in Aynası, Türkiye’de fantastîki kurgu tarzının öncülerinden Şebnem Pişkin’in okuduğum ikinci kitabı. Ağırlığını oluşturan tasavvufi yönü çok ilgimi çekmese de kurgulama şekli olarak çok ilginç gelen bir kitap oldu. Hem aynı hem de her bölümde farklı bir karakter, sonradan eklenen yan ama sonradan esas karakterde “bir” olan karakterlerle
Kitabın ortalarına geldiğimde beynimi saran tek düşünce “Bu kadın amma da karakter israfı yapmış!” oldu. Bunca karakteri bir hikayede kullanmak, yılbaşı sofrası kurmak gibi. O kadar çok çeşit ve o kadar fazla miktar olur ki, insan o gece tıka basa kusana kadar yese de, yılbaşını izleyen bir hafta boyunca o geceden arta kalanları yer.
Bu kadar çok
Tezer Özlü'nün sanatsal yönünün daha çok üzerinde durulduğu bu yazılar kız kardeşi Sezer Duru tarafından kitaplaştırıldı. Yurt dışındayken Türkiye'deki dergilere, gazetelere gönderilen yazılardan oluşan bu kitapta sanatsal olaylara karşı duygu ve düşüncelerini okuyorsunuz. Kendi dünyasına yakın bulduğu yazarları, eserleri büyük bir ustalıkla anlatıyor. Aynı zamanda sinema kültürü çok iyi olan Tezer Özlü başta Venedik, Berlin olmak üzere kentlerdeki film festivallerinde izlediği filmleri yorumluyor. Birçok filmi o kadar güzel anlatmış ki izlenecekler listeme girdiler. Kitapla ilgili tek eksi yön konu bütünlüğünün olmaması ve zaman kavramına dikkat edilmemesi biraz yorucu olabiliyor. Okurken keyif aldığım bir kitap oldu. Tavsiye ederim :)
İnanamayacaksınız belki ama -çünkü ben bile kendime inanamıyorum- sevgili Yüzüklerin Efendisi kitabım tam beş senedir bende ve ne zaman elime alıp okumaya çalışsam hep bir engelle karşılaşıyordum. Sonunda tüm engelleri aşıp okudum. Biraz geç oldu ama geç olsun da güç olmasın demi. Ama şu anda tek dileğim serinin ikinci kitabını okumamın da bir beş sene sonra olmaması....
Evet gelelim kitap yorumuma;
İlk sayfalar biraz yavaş ve yorucu geçti. Ama filminde geçmeyen birkaç bilgi öğrenmedim değil! Mesela Frodo'yu daha yüzük eline geçer geçmez yolculuğa çıkacak gencecik bir delikanlı sanıyordum ama meğersem bizim Frodo elli yaşındaymış -gerçi hobbitlere göre gene gencecik sayılıyor- ve yüzük eline geçtikten yirmi sene sonra falan yola koyuluyor. Hepimizin bildiği bir hikaye -nereden biliyoruz tabi ki filminden- yüzük aslında kötüdür. Dünya ikiye ayrılmıştır. İyilik ve kötülük. Ying ve yang ...falan filan. Tarafını seç! Güç içinde.. dur yaw olay Star Wars'a doğru gidiyor sanki.
Neyse efendim filmi elbetteki daha görkemliydi çünkü muazzam görsellerle süslüydü. Yalnız insan gerek filmi gerekse kitabında Tolkien'in nasıl bir hayal gücüne sahip olduğunu merak etmeden duramıyor. Kafanın içinde neler var Tolkien! Bize sunamadığın daha nice dünyalar kurgulanmadan yitti! Yoksa sadece 'Yüzükle' mi ilgiliydi bütün dünyan!
Nazan Bekiroğlu ile ilk tanıştığım kitap oldu Nar Ağacı.. Yorumlar ve baskı sayısı da etkilese de romanın gerçek karakterlerden ve yaşanmışlıklardan oluşan tarihi bir roman olması daha çok cezbetti beni. Kitabı okurken biraz zorlandım diyebilirim, çünkü ağır bir anlatımı olduğunu düşünüyorum.. Tabi ki yazarın üstün edebiyat bilgisi tartışılamaz ama belki de bana biraz okuması yorucu gelmiştir. İyi ki okudum diyeceğim kitaplar arasında yer aldığı kesin. Settarhan ve Zehra ne acılar, ne sıkıntılar atlatıp umulmadık bir şekilde birleşti yolları.. Yazarımız seyahatname şekline yazdığı romanında tıpkı gölge misali gezerken tarihler, yerler , mekanlar arasında okurlaını da peşinden gezdirdi adeta.. Büyükhanım'a hayran kaldım..Hasan ve Anuş' a çok üzüldüm, muhacırlık zamanlarını hiç böyle yakından okuyup dinlememiştim doğrusu...Kalemine yüreğine sağlık hocam..
Aslında Anita Blake kitapları hakkında yorum yapmak istemiyordum pek. Çünkü yorumun kitap için değil seri için olacağını biliyordum. Böyle serilerde kitabı seriden bağımsız değerlendirmekte zorlanıyorum. Yine de bu kitaba yazmak istedim. Son iki kitaptan sonra onuncu kitabı çok daha iyi buldum çünkü. Her ne kadar cinselliğin çok ön planda olması nedeniyle eleştirilse de kurgusu çok daha sağlam, çok daha akıcı bir hikaye olmuş. Seri ilerledikçe tekrar da artmış haliyle. Okurken bırak şunların kara kaşını kara gözünü anlatmayı da olaya gel dediğim çok yer oldu. Ama benim gibi kitapları üst üste okumayan insanlar için faydalı olacaktır. Kitabın hızlı bir temposu ardı. Hatta ben yoruldum artık karakterler adına. Seriye ve bu tarza alışık olmayan okurlar için de daha da yorucu olduğunu gördüm çevremden. Ama bence romanın en çekici yanı da bu zaten. Bu seriyi insanlara sevdiren şeyin edebi özelliklerinden çok karakterleri olduğunu düşünüyorum. En azından benim için öyle. Ve çok az yazar olayları böylesine canlı bir şekilde anlatabilir diye düşünüyorum. Diğer kitaplardan farklı olarak bir çok karakterin büyük değişimler geçirdiğini gördüm. Ben sevdim gerçi. Çok yerde Anita kaçmayı bırak bahane arama sen böyle biri değilsin demek istememe rağmen. Richard da beni tam anlamıyla çıldırttı. Gerçi ilk ortaya çıktığı andan beri mızmız halleri beni sinir ederdi ama artık iyice gıcık oldum. Seriyi de bu onuncu kitabı da bu türü sevenlere tavsiye ederim. Ben Zincirlenmiş Narkisos'u diğerlerine göre daha bir sevdim. Özellikle sekiz ve dokuza göre. Çok daha akıcı, çok daha sert, kurgusu çok daha sağlamdı.
