bazen konuşmak istemiyorum.. anlatacak çok şeyim var ama anlatacak kimse yok gibi hissediyorum.. varsa da içimden gelmiyor.. çünkü insanlar anlamıyor.. ya da anlamak istemiyorlar belki de.. bir şeyleri anlatırken sesim bile titriyor bazen ama karşımdaki fark etmiyor.. zaten artık anlatırken bile kendimden şüphe ediyorum.. acaba ben mi abartıyorum diyorum.. ama sonra geceleri içimden geçenleri düşünüyorum, ve hayır diyorum.. ben gerçekten yoruldum.. en çok da kendi içimde anlatamıyorum artık.. bir şey oluyor ama ne olduğunu ben bile bilmiyorum.. sadece içim ağrıyor.. ama kimse görmüyor.. bazen ben bile göremiyorum.. sadece hissediyorum.. sessiz bir çöküş gibi.. her şey aynı ama ben aynı değilim.. değiştim.. kapanmaya başladım.. kendime bile uzak hissediyorum artık.. ama yine de bir şey olmamış gibi davranıyorum.. çünkü alıştım.. çünkü böyle daha kolay..
"Düşe kalka geçtik o yollardan
Azıcık da yorulduk aslında
Kovaladı hep aynı hatalar
Yaşıyoruz çözdüğümüz kadar"
Kendimden Hallice- Sakince Yoruldum
"Yollar giderek, ben severek bittim
Acılar güler hep, ben söverek gittim
Hoşuna giden yollar mı kapalı, gidemezdim
Bitmiyor hiç derdim, geçmez sensiz"
Kendimden Hallice- Sakince Yoruldum
"En üst kattan atladı umutlarım
E daha ölmemiş, gömülmemiş
Savurdum olduğum kadarını
Kimseye yetmemiş, kimse yetinmemiş"
Kendimden Hallice- Sakince Yoruldum
Narsist biriyle ilişkinin hissettirdiği
“Seni ararken kendimi kaybetmekten yoruldum
Bulduğumu zannettiğimde kendimden ayrı düştüm”
Şebnem Ferah- Hoşçakal