Yaşıyoruz Sessizce'ye yaptığım incelemede "ben bilmiyorum 45 yıllık hayat arkadaşını kaybetmenin acısını, yaşım 45'in yarısı bile değil henüz" demiştim. "Gerçekten yaşayan bir insan anlayabilir" sadece. Benimki anlamak değil acısını paylaşmak...
Sayfalarını gözyaşlarıyla ıslattığım kitap, hâlâ güzel sevenlerin olduğunun kanıtı... Okurken kulaklarımda babamın en sevdiği türkü çınlayıp durmuştu, "ölüm Allah'ın emri şu ayrılık olmasaydı"
İncelemen yüreğime dokundu, ondandır biraz içimi döktüm sözü uzattım. Var olasın abla, kalemine, güzel yüreğine sağlık.
Ne güzel yazmış ve hissetmişsin Saadet'ciğim. Ki zaten bu kitabı okuyanlar bilir, o acıyı hissetmemek imkansız.
Şimdi babanın sevdiği o türküyü, Barış Manço'dan açtım, dinliyorum. Sen içini çok güzel döküyorsun, hep dök. Sen de var olasın, güzel yüreğine sağlık.
Teşekkür ederim.
Ben teşekkür ederim. Sen de hep yaz hep dök içini, yüreğe dokunan güzelim incelemelerinden, cümlelerinden mahrum kalmayalım. 🍀
Yorum yapabilmek için giriş yapmanız gerekmektedir.