"Bir besteci nota kullanmadan bir parça yazmış. Beste icra edilirken, sahneye çıkan müzisyen piyanoyu açıp kronometreyi ayarlıyor ve hiç bir şey çalmadan oturuyor. Eserin ilk icrasında dinleyiciler sinirlenmiş; fısır fısır konuşup yerlerinde kıpırdanıp durmuşlar, hatta kimisi kalkıp gitmiş. Oysa bestenin şimdiki icralarında insanlar sessizlik bekliyor. Kızıl sinirlenmek yerine başka şeyler duyuyorlar: çalışan programların hışırtısı, koltuğa sürtünen kumaşların sesi, kibar öksürükler. İnsanlar kendilerini duyuyorlar, o sesler her zaman var belki ama insanlar başka türlü duymuyorlar."
"Eserin adı 4'33" çünkü icracı tam dört dakika otuz üç saniye boyunca sessizce oturuyor"
"İnsanlar konuşmasalardı, kendi yaşamlarının sesini daha iyi duyabilirlerdi. İnsanlar konuşmasalardı, bir şey söylediklerinde, söylemeyi seçtikleri şeyler önem kazanırdı. İnsanlar konuşmasalardı, birbirlerine ışık yakan veya ten renklerini değiştiren su altı canlıları gibi birbirlerinin işaretlerini okuyabilirlerdi."
Yorum yapabilmek için giriş yapmanız gerekmektedir.