Hayatı yaşamasını bilmediğimiz gibi kitap okumasını da tam anlamıyla bilmiyoruz. Bizde her şeyin bir aksesuar değeri vardır ve bazen bu değer o şeyin öz değerini geçer. Bence okunan kitaplar bir sonraki okuyucuya ulaştırılmak üzere yola çıkarılmalı ama biz onları odalara hapsediyoruz, boy boy fotoğraflarını çekiyoruz ve bununla mutlu oluyoruz. Kitabı okumuştum ve ben sizin aksine çok beğenmiştim. Çünkü temel mesajlar içeriyordu
Bende karşıyım kitapların odalara hapsedilmesine, fotoğrafların çekilmesine ve vitrin süsü gibi kullanılmasına. Tamam belki manevi değeri olan birkaç kitap bırakabiliriz. Beğenmedim demedim çok ama çok beğenmedim.Bana göre orta düzeyde geldi. Mesajlar güzeldi, beni çok etkilemedi. Teşekkür ederim yorumunuz için. :)
Herkezin kendi tercihi ben kütüphane yapıp kitaplarımı oraya koyucam süs yada benzeri gibi birşey olarak kullanmak durumu yok onları her sayfasını karıştırdığımda okuduğum ozamana gidiyorum ve o kitabın verdiği huzur kimse vermiyor . Paylaşımcı degilim söyle okullara kitap gönderirim ama onun dışında herkes gidip alabilir .
Tabii ki, kime ne karışacağız, isteyen istediğini yapsın hatta kitapları yırtıp yırtıp pencereden aşağı atsın, ona da karışamayız. Ancak bizim yaptığımız durum değerlendirmesi ve buna göre de bir yargıya varıyoruz. Şimdi işin kendisine geldimiz zaman, kitap bir araçtır amaç değil. Amaç ise kendini anlamak, dünyayı anlamak ve anlamlandırmak. Ve bütün bunları belli bir süre (ömür) içinde yapabilmek. Milyonlarca kitap yazılmış, bunların herbirinin bu sürece farklı bir katkısı olabilir. Hal böyle iken kitapları biriktirmenin ve başka eksenlerde onlara bir değer biçmenin okumanın özüyle örtüşmediğini dile getiriyoruz. Yoksa sigarada olduğu gibi dudak tiryakiliği de olabilir.
Yorum yapabilmek için giriş yapmanız gerekmektedir.