Psikolojik sömürü insana yüzlerce yol içinden kendi istediğiniz iki yolu seçim hakkı var kılıfı ile önlerine sürmektir. Karşı tarafa çoğu zaman fark ettirmeden. Onlara benim seçim hakkım var diye düşündürmektir.
Doğru. Bu da aslında şu kapıya çıkıyor: "Ya bizdensin ya da onlardansın. Yap seçimini!! " Komedi durumlar..~
Şu an yaşadığımız şey oluyor o zaman hocam. Neşet Ertaş bir türküsünü yazdığında insanlar onu dinleyip oyunlar oynayınca şunu söylemiş :Ben acılarımı anlattım onlar bununla oyun oynamayı seçti." Aslında hepimiz bir başkasının acısını türkülestirip oyunlar oynuyoruz kendi benliğimizde. Başkası da bizim için aynı şeyi yapacak tabiki.
Doğru. Şuan ki durumla birebir örtüşüyor. Neşet Ertaş örneği traji komik. Aslında sanatçılar bile çoğu hüzünlü şarkıları sırıtarak okumuyorlar mı? Aslında problem şu:
Her seviyeden insanımız için apolitik bir değer sistemine ihtiyacımız var. Avrupada tutmuştur bu..vardır; evrensel ahlak veya hümanizm. Bu yüzden demokrasiyi içselleştşrmişlerdir. Bize gelince bizim değer sistemimiz çok daha üstün olmasına karşın ibresini şaşırmış ve her seviyede politize olmuştur. Dini inançlar ve kutsallar bu gruba giriyor. Ve inanılmaz derecede yozlaşmış ve sığ (namusla sınırlandırılmış) bir ahlak anlayışımız var. Ahlak, etik değerler hayatın her alanında insana karekter ve duruş kazandırmalıyken biz onu töresel bir dogma olarak algıladık. Konu uzun... mesele bana göre yozlaştırılmayan; aması nasılı olmayan; herkes için geçerli olan bir ahlak sistemini toplumun tümüne yaymak...~
Yeni değerler aşılamak mümkün değil zaten hocam. Var olan değerleri diri tutabilmek bile başarıyken. İnsan konuşur. Ağız ve dil buna yarar. Değişim ve iyileşme ise kalp ve beyin iledir. Sizde fark etmişsinizdir ki bu mecra veya başka mecralar birbirini taşlayan tekfir edenler ile dolu. Biz önce kendimizde iyileşmeye gideceğiz. Cahit Zarifoğlu sık sık öğütler. İçinize dönün göç içinizedir diye. Bu çağda kafamdaki tek çözüm bu görünüyor benim maalesef...
You need to log in to be able to comment.