En acısı da hayatı boyunca sana sevgiyle, kendinden bile esirgeyerek dolu dolu bakan gözler, donuk ve hissiz...
Aşağıda Alzheimer hastası bir ressamın yıllara göre otoportre çizimleri var Neşe Hocam...
i.hizliresim.com/MVkoX6.jpg
Bu resme bakarken belleğimizin arka odasına kilitlediğimiz, yok saydığımız şeylerin gün gelip en belirgin çizgiyi oluşturabildiğini düşünmeden edemedim, belki de biz aslında bu son resim kadarız ama ilk resmi ciddiye almıyoruz, beğenmiyoruz...
Öte yandan, insanın zamana olan hakimiyetini yitirmesi, onunla bütün ilmeklerini ızdırabının elleriyle çözmesi, çok hüzünlü...
Tebessüm ettiğim, annenin sevecenliğini ve evladın acısını hissettiğim bir öyküydü Sevgili Neşe...
Emeğiniz ve vaktiniz vefa bulsun. 🌹☘️
Paylaştığınız çizimler üzerine saatlerce konuşabilirdik. İncelerken ne çok yere götürdü beni bilseniz.
Değer veren yüreğiniz dert görmesin Eylül Hanım. Biliyorum meşguliyetleriniz var ama yine de paylaşımlarımıza üşenmeden yazdığınız yorumlarla günümüze anlam kattığınızı bilin. Her satırınız değerli; tıpkı sizin gibi. Kıymetli vaktinizi benimle paylaştığınız ve yorumladığınız için çok teşekkür ederim. Aklımızı ve huzurumuzu koruyabildiğimiz daha nice zamanlarda karşılaşmak nasip olsun. Sevgilerimle.
🥰💐🥰💐
Dünyanın en tatlı yorgunlukları Neşe Hocam🥰
Haklısınız, çoğu kez sonra okumak üzere kaydettiklerim, akışımın içeriğinden daha yoğun oluyor😅
Burada geçirdiğim soluklanma zamanını nitelikli okumalara ve edebi bir ziyafete çeviren güzel yürekleriniz için ne kadar şükretsem az. Siz de benim için çok kıymetlisiniz, kalemi elinizden hiç bırakmayın...
Baki muhabbetle 🤗🌹
You need to log in to be able to comment.