Bir zamanlar askeri alanda üstünlük sağlamak için ülkeler en az 3 çocuk politikası uygular her çocuk için belli başlı bir miktar öderdi. Çin, Türkiye, Almanya, Polonya vs şimdi ise Çin en fazla 1-2 çocuk diyor çünkü sayı katlanamaz bir boyuta evrildi. Hele Türkiye gibi ekonomik ve siyasi açıdan sürekli çetrefilli bir ülke bu politikayı sıkılaştırmak için 'kürtaj' yasasını getirdi. Üstelik Türkiye milyonlarca mülteciyi de içinde barındırıyor ve bu mülteciler kendilerini entegre edip demografik yapıyı alt üst etti bile... Söylenecek çok şey var ama neyse. :) Kişi eğitim ve bakabilecek şekilde sağlıyorsa çocuk sayısı sorun teşkil etmez öte türlü onu dünyaya getirmek işkencenin alası ve yoksulluk içinde büyütmek cehennemin bir başka şekli haline gelecektir.
Kendi zor, fakir hayatına rağmen dünyaya çocuk getirmekte ısrarcı olan bencil insanlar o kadar çok ki... İnsanlar doğar, evlenir, çocuk yapar... Bu döngüden kurtulamadıkları için bu saçma düzen devam ediyor... Asıl anlayamadığım insan böyle bir hayatı kendi çocuğuna nasıl reva görür?..
Kilis'de görev yapan bir ebe arkadaş vardı Suriyeli tek bir odada kalan ve yaşları arayla doğmuş 10 çocuk vardı ve eve giden ebe arkadaşım soruyor":neden bu yoksulluk da bu kadar çocuğa rağmen yine çocuk?" Adam şöyle diyor:"Kader." :)) Trajikomik değil, sadece komik. :)
Söyleyecek söz bulamıyorum...
You need to log in to be able to comment.