Çok güzel, neden diye sorgulamalarınızla hem içsel dünyaya yolculuk hem de toplumsal problemlere dair yorumlarınızla emek kokan, akıcı bir inceleme ile karşı karşıya kaldım. Yaşamımızı raya benzetmenizi de ayrıca çok beğendim. ^_^
''Sürekliliği olan fedakârlıkları mantık çerçevesinde değerlendiremeyeceğimizi düşünüyorum.'' bir insan neden sürekli fedakarlık yapar? Kendinden ödün mü verir yoksa kendinden mi verir bu ayrımı iyi yapabilmek gerçekten mühim. İnsan kendinden verirse beklentisiz huzurla yoluna devam eder ve verdiği şeyler ruhuna ve davranışlarına olumlu yansır lakin çoğumuzun hastalıklı hali karşılıklı beklentiyle çıkılan yolculuklarla ilerlemeye çalışıyor elbette o yolculukta kazalar, yaralar vuku buluyor. Fedakarlığında sınırı olmalı fazlalaşınca kişilik gelişimimizi kendimizi tanıyabilmemizi zora sokan bir durum haline gelir diye düşünüyorum.
'' 1-) Hayat yolculuğumuzda, bize eşlik etmiş bu insan ile geçirdiğimiz zamanları gülümseyerek ve iyi ki bize eşlik etmiş diyerek mi hatırlayacağız? '' ki bu durum olgunluğumuzun, içimizden geldiği, beklentisiz fedakarlığımızın bir sonucu olarak görüyorum.
Alıntınız bana bunları düşündürttü ve konu derinlemesine devam eder . ^_^
Bir de askerliğinizden sonraki yaşamınıza dair değişim isteminizde farklı deneyimlere yelken açacak cinsten. Hayırlısı olsun sizin için. Tekrardan teşekkür ediyorum bu dolu dolu, içten incelemeniz için efendim.
İnceleme gibi yorum olmuş. Hatta yer değişimi yapsak, hiçbir sorun çıkmayabilir. :)
Anlaşılan, incelemem tahmin ettiğimden daha güzel etkilere sebebiyet vermiş. Fedakârlık konusu gerçekten çok ince bir durum. Çocukluğumdan beri annelik içgüdüsünü merak etmişimdir. Onlar bile bir yere kadar fedakâr olabiliyorlar. Yaşam, bir noktada istesek de istemesek de ağır basıyor. Sizin fedakârlık hakkındaki yorumlarınıza da katılıyorum. Bazı şeylerin dengesini kurmak gerçekten zor oluyor. Fedakârlık da bunlardan birisi bence. Özellikle duygusal yaklaşım içerisinde iken ortaya çıkıyor. Toplum kısmında da bu konuya değinip yazacaktım, ama çok uzun sürüyor diye vazgeçtim. Kadınların sürekli kendinden vererek eksilmeleri veya zorunda bırakılmaları vs. bir çok bakış açısı ve yön var. İnce ve tehlikeli konular.
İyi temennileriniz ve güzel yorumlarınız için teşekkür ederim, Beyza Hanım. Beğenmenize sevindim. Saygılarımı sunuyorum. ^_^
Annelik içgüdüsü gerçekten merak edilmesi, üzerinde düşünülmesi gereken bir konu. ''Kadınların sürekli kendinden vererek eksilmeleri veya zorunda bırakılmaları vs. bir çok bakış açısı ve yön var. İnce ve tehlikeli konular. '' haklısınız bu konu büyük problemler içeren benim de annemden yola çıkarak düşündüğüm konular.
Ben çok teşekkür ederim efendim, saygılar ve sevgileer ^_^
Bazen önce kafamızı, sonra da kalemi kenara bırakıp biraz böyle yaşamalıyız, diye düşünüyorum. Çok fazla giriş noktası var. Ama çıkışın nerede olduğuna dair hiçbir ipucum yok. Hayat zor. İnsanlar hayattan da zor. Düşünce ve eylem yolunda size başarılar ve kolaylıklar dilerim, Beyza Hanım. Sevgiler ve saygılar, benden. :)
Çok güzel ifade etmişsiniz, var olun. :)
You need to log in to be able to comment.