Ben de bu içten, duygu dolu, mükemmel anlatımınız için teşekkür ediyorum Sultan hocam. Kaleminize sağlık.
O savaş yıllarında yiyecek şey bulamayınca, çocukları en azından tencerede kaynayan bir şey var zannetsinler diye taş kaynatan ve suyunu çorba diye içiren anneler olduğunu okumuştum. Demek Hasan İzzettin Dinamo da bu acı yoksulluğu yaşamış. O günlerden çıkıp böyle başarılı bir yazar olabilmek ne büyük, ne takdire şayan bir başarı.
Çok teşekkür ederim 
AkilliBidik Hayatını okurken ben de aynı şeyi düşündüm. Asla pes etmemiş, geçmişini unutmamış. Aynı şekilde mücadelesine devam etmiş.
Yorum yapabilmek için giriş yapmanız gerekmektedir.