" İyi bir cinayet, tam bir cinayet, güzel bir cinayet; her erkeğin rüyalarını süsleyen bir güzellikte. Çoktandır gömmemiştik
böyle güzelini."
Hergün işlendiği halde hiçbir zaman işlenmemiş cinayet.. Ezeli ve ebedi cinayet.. Kalu beladan levh-i mahfuza, idealar dünyasından tabula rasaya kadar hiçbir iz bırakmadan işlenen kusursuz bir cinayet.. Ya da kusursuzluğun cinayeti, kendi ölmüşlüğünün yasını sonsuza dek tutturmaya yeminli bir cinayet.. Kısacası her şey gerçek olduğu kadar öldürücü, öldürücü olduğu oranda kusursuz,kusursuz olduğu oranda gerçek, gerçek olduğu oranda simülasyon.. Her zamanki film işte abi filmdeki herkes aynı kişi.. Ölen de öldüren de, katil de müşteki de aynı :)
öldürme biçimleri arasında fark gözetirim ben, misal zafere susayan rudolfo fierro ne yapar, sırtını çuvallara dayamış oturur bir vaziyette huertacı köpeklerin salınmasını ve duvarı aşabilmelerini ister, iki elinde tabanca vardır ve eldiven kullanmaktadır ki bu önemli! huertacı köpeklerin üçü salınır ve koşar duvara doğru, ama rudolfo abimiz sğukkanlı ve tevazu içinde hedefini şaırmadan temizler onları biri ise bekleyip yalvarır, bir ölüm tablosuna ne büyük hakaret hiç acınmadan silinmeli...sonra beş, sonra beş daha...neden çünkü o villastastır...savaşı ve katliamı estetik bir zekayla bir sanata dönüştürmektedir.... bir düello sahnesinin cazibesi nedir mesela, onu uzatan riteüller ya da sıradışı kılan ritüeller; iyi kötü çirkinin bekleyişi, tepepa'nın omzuna yerleştirdiği bıçağı, ya da lee van cleef'in tüfek doldurmalı düellosu... sefil bir ölümdür bir kimyasal bombayla ölmek mesela, çünkü mitralyözün şarkısı güzeldir...çünkü mitralyözün şarksını işiten notanın kendine çarpma ihtimali dahilinde görmez kendini, saçma bir ölümdür bir bombanın yok ediciliğinde ölmek, çok saçma çünkü o seninle ahenk içinde bir ölüm düşü bile yaratmaz sana... boğarak öldürdüğün güzel bir kadın mesela ellerinin arasında, ya da bir dürbünlü tüfek suikasti aynı mı sefil bir cinayetle :)
Hahah abi resmen vahşetin destanını yazmışsın, cidden güldürdün :)) Hele o Anayurt Oteli göndermesi :)) Sen gerçek cinayetten bahsediyorsun, oysa burada cinayet diye bir şey yok. Öldürme farkları belki sadece virtüel farklar deleuze'ün deyişiyle, temelde Baudrillard'ın bahsettiği cinayetler ise sanal cinayetler. Gerçekliğin sanal tarafından öldürülmesi, zamanın (simüle edilmiş) hafıza tarafından, ilk insanın göbeksiz doğmasına rağmen sanatın gerçekliği öldürerek onu göbekle resmetmesinden.. Tabi sen ne dediğimi, kitabın ne anlattığını benden iyi biliyorsun ama kitap tam bir Bergson'a hiciv hem de bir methiye kitabı. Sanırım en çok Bergson ölüyor bu kitapta. Yine de zevksiz cinayetler en iyisi Western dediğin gibi. Cinayetin bile felsefesini yapıp cinayetin kendisine cinayet işlediklerinin farkında değiller. Hem de zevksiz bir cinayet :)
adilik bu yaptıkları o zaman...böyle adı olan bi kitabı görsem hemen alırdım ne olduğuna bakmadan :)
hahaha :)) Abi bence okumadıysan muhakkak okumalısın.Tam senlik,senle Baudrillard'dan konuşmuştuk ama umarım bunu okumamışsındır,tam senlik.Esasında her güzel kitaba senlik diyorum ama neyse :))) Ben de senin kafanı karıştırarak,zamanını öldürerek bir küçük cinayet işleyeyim :)
Yorum yapabilmek için giriş yapmanız gerekmektedir.