Şimdi bitti, çok duygusaldı. Erdene ile Togulan’a ayrı Kuttubayev’e ayrı üzüldüm. Kısacıktı ama oldukça etkileyiciydi. Hele trendeki küçük pencereden ailesini gördüğü an... Yüreğimi orda bıraktım sanki.
hayat herkesi sınıyor, masumları da.. kaleminin gücü her anı hissettiriyor bizlere. .
You need to log in to be able to comment.