Tüm fırtınalarım dindiğinde, geçen zamanın önemi kalmadığında; oturduğum bankın zeminine biriken sigara izmaritlerine bakarak diyeceğim ki;
● geçmez sandığım yaralarım geçti,
● yapamam dediğim şeyleri yaptım,
● gidemem dediğim yerden gittim...
Ve o an etrafımda sadece; çaresizliğimin, dibe vurmuşluğumun kimsesizliğinde bulduğum en güçlü ben'e sarılacağım.
■ Düşmen gerekiyormuş; kalktın,
■ yanman gerekiyormuş; söndün,
■ gitmen gerekiyormuş; kendine vardın...
Artık bir zamanlar bana benzeyen küllerden kafamı kaldırıp gökyüzüne baktığımda;
Belki, bir göz yaşı düşer gözlerimden.
Belki, kayan yıldıza yeni bir dilek için; dua gibi bir yalvarış çıkar sözlerimden...
... diyebilirsin sadece bu satırlara
Yorum yapabilmek için giriş yapmanız gerekmektedir.