Acının bellekteki hegamonyasının aşılıp somutlaştırılması mi desek, sözlerin yaşantıların tezahürüyle yücelmesi mi desek, ne desek bilmiyorum. Ama okuduklarımın bir incelemeden fazlası olduğu oldukça aşikar Eylül hocam.
Bundan tam 6 yıl önce Alzheimer üzerine bir derleme makalesi yazma uğraşılarım esnasında, yazdıklarımın başkalarının yaşadıkları olduğu gerçeği hüzünlü bir farkındalık kazandırmıştı bana. İncelemen ile bilincim tazelendi.
Emeğine sağlık, şifa ve sabır temenni ederim...
Draaisma, "Kederli ve yalnız kişi, hatıraları arasından onu daha da kederlendirecek olanları bulup çıkarır." diyordu, tam bu esnada antolojide İsmet Özel bu şiirle adeta haykırıyordu Sümeyra Hocam :) Bazen eserlerin atıştıkları oluyor, hele eş zamanlı okunurken, tadından yenmiyor :)
Hüzün nerede biliyor musun, derinliğini kimsenin bilmediği bir anın, sağlıklı bir insanda bile kayan bir yıldız gibi tadımlık geçip gitmesinde... Dünya, var olurken silinen bir yerse, zaman gülmekten yanakta ve ağlamaktan göz altında oluşmuş bir kırışıklıktan başka nedir?
Zor bir işe girişmişsin ama eminim muazzam bir makale olmuştur👌
Yüreğin varolsun, sağlıcakla...
Bu muazzam yanıtın ve tüm alzheimer hastalarının anısına ben de okumakta olduğum kitaptan son derece etkileyici bır dize bırakıp iyi geceler dilerim Sümeyra:
"Ne içindeyim zamanın
Ne de büsbütün dışında..."
Zira onlar da -adına kırışıklık dediğin bu mefhumun- ne içindeler ne de büsbütün dışında...
You need to log in to be able to comment.