Çok güzel bir tahlil olmuş Mustafa Hocam, vaktinize bereket...
Narsizm bir ruhsa, saldırganlık onun bedenidir... Ya da aralarında bir köle efendi bağıntısı kurulabilir. Kişinin var olma ihtiyacı en çok kendine karşı belirir.Yani suda ki görüntüye bakıp " Bu mudur, sen sevilecek adam mısın?" demek, o görüntüyü fena halde kızdırabilir. Sanılanın aksine kişinin kendisiyle ilgili yargısı, diğer herkesin düşüncesinden daha mühimdir. Mesela bir çocuğu alın kucağınıza kaykaydan birlikte kayın, bu onu mutlu edecektir ama tatmin etmeyecektir. Ne zaman ki kendi kendine kayıp, kendine "bunu sen yaptın, aferim" diyebilirse o zaman tamamdır onun için. Bir çocuğu dinlemezseniz, saldırganlık duygularını beslemiş olursunuz, deneme fırsatı vermezseniz, başarısızlığıyla kavga etmeye zorlarsınız onu.
Bir çocuğun iyiye ve kötüye mesafesini en iyi ölçen eserlerden biri ,William Golding'in, Sineklerin Tanrısı'dır. Okumuş olanlar hatırlayacaktır. Aldığı ödüllerin çok eleştirildiği bir eser, aslında hem psikolojik bir çözümlemedir, hem de pek çok konuda düşünme imkanı sunmuştur okura...Bu eserin yazılmasından seneler sonra Yine İngiltere'de bir olay olur, bir çocuk avm'de kaybolur.5 yaşındadır. Yaşları 6 ve 8 olan iki çocuk bu çocuğu bulur, avm'den uzaklaştırırlar ve şehre uzak bir demir yolunda katlederek öldürürler. Olaya bakan görevlilerin raporları kan donduracak niteliktedir. Parçalanmış bir çocuktan söz etmektedirler... Doksanlarda yaşanan bu olay, artık çağımızda yaşanan olayların yanında hafif bile gelebilir... Her gün oturduğu masadan yüzlerce kişiyi öldüren küçük zihinlerin, bu olayları nerelere götüreceği de ürkütücü bir sorudur...
Evet inceleme gibi bir yorum olmuş Eylül Hanım. ;) Katkınız için teşekkür ederim. Çocukların vahşi olduğu doğru galiba. Küçük yaşta birçok çocuğun kedilere, kaplumbağalara ve arkadaşlarına şiddet uyguladığını görüyoruz. Zaman içinde büyüdükçe toplum normlarına uymak zorunda kalıp Fromm'un dediği gibi iyiye yöneliyorlar. Yani özümüzden gelen bir saldırganlık var, çevre, aile ve yaşadıklarımız da bunu tetikliyor ya da törpülüyor.
Genelde çocukların saldırganlık eğilimleri, ilk yaşlarda belirlenip üzerinde durulmazsa, sonrası büyük yıkımlara sebep olabiliyor hocam. Mesela karanlıktan korkan çocuğun korkusu masumdur değil mi? Aslında bu korku içinde ki saldırganca eğilimin yansıtılmasıdır. Ciddiye alınmalıdır. Bunun telafisi şöyle mümkün diyor uzmanlar, onu kendini iyi ifade edebileceği işlere ve meşgalelere yönlendirin. Mesela bizim Akif'in sınıfında bütün çocukları dayaktan geçiren bir çocuk vardı, son bir yıldır çocukta bir sakinlik var, ailesi kurslar bulmuş, faydalı şeylerle meşgul olunca, o ruh hali dağılmış...👏Çok şükür😅
Ben teşekkür ederim.Listem buradan İngiltere'ye yol olur, ekleyeyim bunu da🤭
Aaa okumamış mıydın? Şaşırdım.;) Okuduktan sonra incelemeni beklerim. Ben çok toparlayamadim. Daha yazılacak birçok şey vardı. Özellikle kandaşla cinsel bağlılık kısımları felan, oraları yazacak yetkinliği bulamadım kendimde.
O zaman bundan önce Sevme Sanatı'nı okumalısın incelemede yazmayı unuttum. Fromm kendi yazdığı önsözünde bu kitap için Sevme Sanatı'nın devamı diyor.
Tamamdır hocam, eyvallah :)
You need to log in to be able to comment.