İnsanlık tarihi aslında insanların neye veya nelere tapındığının hikayesidir. Tanrısız toplum olmamıştır. Bu kimi zaman bir heykel kimi zaman ay, güneş olmuş veya bir kral. İlginç olan ise insanlar tek, büyük ve herşeyi yaratan bir Tanrı’nın varlığını kabul edip ona ulaşmak için diğer küçük Tanrı’larına ibadet etmişler. Boyun eğme kulluk etme isteği, kendini dünyaya karşı aciz ve güçsüz görmekle birlikte yaratıcının onun özüne yerleştirdiği kulluk etme ihtiyacından da kaynaklanıyor. Dolayısıyla Tanrı inancını reddeden de adını başka koyduğu bir şeylere inanıyor.
Bireyde doğuştan kulluk etme ihtiyacı yoktur. Bireyde doğuştan acizlik durumu vardır. Kendi hayatının kontrolünü ele aldığında geçer. Bununla ilgili çok güzel bir deney yapabilirsiniz. Bir çocuğu hayatında bir kere bile kutsal kelime duymayacak şekilde yetiştirin. Bakalım ne olacak? İkinci olarak tanrı inancı değil, inanç reddedilir. İnanç düşünmeyi ve ilerlemeyi engeller. İnancı reddeden kişi gidip te evrenin enerjisine inanıyorum vb diyorsa, o kişiyi kaale alıp dinlemeyin bile. Zira kendisiyle çelişiyordur ve fikirleri tutarsızdır.
You need to log in to be able to comment.