Çok sayıda koyun sahibi olan zengin bir büyücüden söz eden bir Doğu öyküsü vardır. Aynı zamanda bu büyücü çok cimriymiş. Ne bir çoban kiralamak ne de koyunların otladığı çayırın çevresine bir çit dikmek istermiş. Bu nedenle koyunlar sık sık ormanda dolaşır, dar geçitlere düşermiş vs. Ayrıca büyücünün, etlerini ve derilerini istediğini bildiklerinden ve bundan hoşlanmadıklarından sürekli kaçarlarmış. Sonunda büyücü bir çare bulmuş. Koyunlarını ipnotize etmiş ve ilk önce, ölümsüz olduklarını ve derileri yüzüldüğünde onlara hiçbir zarar gelmeyeceğini, tam tersine bunun onlar için çok iyi, hatta memnuniyet verici olduğunu telkin etmiş. İkinci olarak da büyücünün, sürüsünü çok seven iyi bir efendi olduğunu ve dünyada onlar için yapmayacağı bir şey olmadığını telkin etmiş. Üçüncü olarak da, onlara herhangi bir şey olacaksa bile hemen o anda, her halükarda o gün olmayacağını, bu yüzden bunun üzerinde düşünmelerine gerek olmadığını telkin etmiş. Büyücü daha da ileri giderek, onların koyun olmadıklarını, bazılarının aslan, bazılarının kartal, bazılarının insan ve diğerlerinin de büyücü olduklarını telkin etmiş. Ve bundan sonra, koyunlar hakkındaki tüm endişe ve kaygılar sona ermiş. Bir daha kaçmamışlar; sessizce büyücünün etlerini ve derilerini isteyeceği zamanı beklemişler.
Bu yorum görüntülenemiyor
You need to log in to be able to comment.