Burada yazanlardan birçoğu bana göre insanın kişisel tercihine bağlı, kendi kişiliğine, yaşam şekline bağlı şeyler. Neticede o da bi insan. Güzel davranışlarını örnek almak gerek kesinlikle ama mesela yemekten sonra tatlı yemek veya kabak yemek insanın damak zevkiyle alakalı bi şey. Beyaz ve yeşil giyinmek giyim zevkiyle alakalı bi şey. Yavaş ve tane konuşmak, mizacıyla alakalı bi şey gibi... Öte yandan misvak kullanmak, dönemin şartlarıyla alakalı bi durum. Yerde yemek yemek, dönemin kültürüyle alakalı bi durum. Tabii ki de sağlık açısından, aile ve toplum huzuru açısından veya duyarlı bi insan olmak açısından çok örnek davranışları var ama her şeyi de bu sünnet diyip taklit etmek bana mantıklı gelmiyor. O da bi insan neticede ve herkes aynı olacak diye bi kaide yok bazı konularda. Adamın kabağa karşı tiksintisi oluşmuşsa, yiyemiyosa sırf kabak sünnetmiş diyip hurraa kabağa çatal çatal dalmasını beklemek ne kadar doğru? Ya da şuan çok daha işlevsel olan diş fırçaları varken sünnetmiş diyip inatla misvak kullanmak ne kadar mantıklı? Hatta bi klişe daha söyliyim, deveye binmek de sünnet diyelim eğer her şeyi sünnet sayacaksak ve günümüzde doğaya karşı duyarlı hibrit otomobiller varken hepimiz inatla gidip develere binelim öyleyse?
Bunu laf sokuyomuşum gibi algılama ama bu mantıkla gidersek kabak yemek sevap mı? :D
Yorum yapabilmek için giriş yapmanız gerekmektedir.