Öteki gelmeler beni rahatlatıyor, misal gördüm diyorum ve şıp diye yumuyorum gözümü , ben sizi nereden tanıyorum demeden yokuşu çıkıyorum , çünkü biliyorum bütün bir hayat
sığdırılmaz bu gölgeliğe.
hayli uzun zaman önce üniversite şenliklerinde izlemiştim bu filmi ve sevmiştim elbette. Unutmuşum bu sahneyi, yeniden izlemeli , teşekkürler. Son olarak yavşak karınca.