Əvvəlində heç nə çatmadı, açığı. Oxumaq üçün oxuyurdum, heç nə hiss etmirdim. Amma sonlara doğru bir şeylər yerinə oturur sanki, norveçli yazıçıların qəribə bir üslubu var. Hər şey adi, monoton davam edərkən anidən kiçik detallarla fərqindəlik yarada bilirlər. "Sürətləndikcə Kiçilirəm"i xatırlatdı bu əsər.