Kitap da, cümleler de oldukça etkileyici; niye bilmiyorum şu cümleye takıldım: küçük bir kız üzülür, üzüldüğü anlaşılmaz...
Tekrar tekrar okuduğum Ahlar Ağacı'ndaki şu dizeleri getirdi aklıma:
Kaybolmak istemiştim bir zamanlar
Beni kimse bulamazdı
Tanrının arkasına saklansam
O kocamandı, en kocamandı o.
Küçük bir kız çocuğunun hayalleri kadar.
En kocaman Tanrı kadar kocaman hayalleri olan küçük bir kız çocuğu üzülürse ve bir de kimseler anlamazsa onu, neler olur diye düşündüm.
Kusursuz bir deli olan Didem Madak da ah'larla inlediğine göre, üzülmüş ve anlaşılamamış deli kadınlardan. Kim bilir daha sessiz nicesi var.
Hadi okuyup daha da delirelim ;)
İki kitabın yazarının da deli olması cümleleri nasıl da birbirine yaklaştırmış. Delice diye bir dil olsa gerek. Didem Madak'ı hatmettim. Ancak dönüp dönüp tekrar okunası kitapları umut verici.
Haydi, delirelim :))
Kitabı okudum, incelemeyi tekrar okudum hatta o arada Mine Söğüt'le de tanıştım ama tanıştığımda henüz kitabı okumamıştım ama okumuş olsaydım eğer bu incelemeden de yola çıkarak soracak sorularım olurdu belki. Tekrar kaleminize sağlık, kitabın hakkını gerçekten vermişsiniz. Ve evet sarsılmaya hazır olmayanlar okumamalı.
Kitap sizi de baya baya etkilemiş anlaşılan. Mine Söğüt ile bir daha karşılaşabilirseniz soracaklarınız aklınızda olur umarım. Çok merak ediyorum kendisini. Şanslısınız :)
Evet, o kadar yoğun işlenmiş ki acı etkilenmemek mümkün değil. Umarım:)
Kitaptan da, konuşmalarından da anlaşılacağı üzere çok farklı bir kadın.
Yorum yapabilmek için giriş yapmanız gerekmektedir.