Bence gurur ve onur her şeyden önce gelmeli bir insanda. Sizin bu güzel incelemenizde de bahsettiğiniz gibi, insan eğer gururluyuz açlıktan bitap düşse bşle, bir başkasından yardım istemeye onuru el vermiyor. Bu düşüncede olan kişileri asla dilenirken ya da duygu sömürüsü yaparken göremezsiniz.
Bunun dışında, gerçekten hayatımızda olan ve çoğumuzun görmek istemediği acı bir gerçeği biz okurlara edebi olarak sunmuş yazar burada. Ben bizler için zaman ayırıp bu güzel incelemeyi kaleme aldığınız için size teşekkür ederim. Okunacak kitaplar için bir kenara notumu aldım. Emeğinize ve yüreğinize sağlık. Kalemimiz keskin, başarınız daim olsun.
Yorumun için çook teşekkür ederim. Kitap incelemesinden çok bende uyandırdığı fikirleri yansıttım aslında sizin yorumunuzu okuyunca da aklıma bir şey geldi.
2000'li yıllar da sanırım bir teyze vardı mahallemiz de arada bir uğrar "kızım varsa bir şeyler verir misin" derdi. Dikkatini çektiyse asla şu ya da bu veya para değil sadece bir şeyler. Ve inanır mısın o teyzeye kapıyı açan eğer bensem " annen evde mi? Yoksa eğer verme" derdi. Annemin evde olmadığı zamanlar da zorla kabul ettirirdim ki, kolay kolay da almazdı. Ve isterken de yüzüme bile bakamazdı doğru dürüst. Şimdi bir o elleri öpülesi teyzem var bir de ben para verdiğim zaman elimde kalan parayı görüp abla onları da versene diyen. Sanırım şimdi daha net ifade edebildim ne demek istediğimi.
Bu arada uzun bir süre gelmedi o teyze. Anneme de sordum kaç kez ama görmedim hiç dedi. Bilmiyorum belki de vefat etti. Böyle yüreği temiz insanlara hasretiz işte. Velhasıl kelam evet düzgün karakter mühim mesele...
Aynen de öyle efenim. Ne kadar da güzel anlattınız hissettiklerimizi ve içimizden geçenleri. Teşekkür ederim.
Yorum yapabilmek için giriş yapmanız gerekmektedir.