Son günlerde Kundera'nın Varolmanın Dayanılmaz Hafifliği ni sindirmeye çalışırken sizin bu kitaba dair alıntılarınıza denk gelmiştim, merak ediyordum düşüncelerinizi.
Kundera da alışkanlık haline gelen konuları ve üslubu sevemedim ben nedense. Gerçi sadece iki kitabını okudum birini hiç hatırlamıyorum orası ayrı.
Yiğidi öldürüp de hakkını yemiş olmayayım, kitaplarının bazı bölümleri gerçekten yerinde tespitler, onaylamadan duramayacağımız cümleler içeriyor ve insanı farklı açıdan bakmaya ve düşünmeye sevk ediyor. Kitabı cümle cümle ayırsam fena bir kitap değil gibi ama bütüne odaklanınca beni itiyor şahsen.
Neyse, inceleme yazıp içimi boşaltamayınca yorumlarda durmak bilmiyorum:) Elinize sağlık inceleme için de teşekkürler...
Ben de teşekkür ederim, Kundera için ben de benzer düşünüyorum, bazen kendisini tatmin etmek için konuyu fazlaca dolaştırdığını ve bazen kendini kaptırıp cinsellikle ilgili gereksiz ayrıntılar düzenlediğini düşünüyorum. Mesela, bu kitapta yer alan "Edward ve Tanrı" bölümünde olduğu gibi, varoluş ile ilgili açıklamaları sürdürse fena olmaz ama aşırı derecede cinselliğe girince ben de yer yer sıkılıyorum doğrusu... Bütüne odaklanmak yorucu olabilir, bazen ben de bölümleri okumaktan çok sıkılıyorum, bu açıdan Camus'ya benzetebiliriz.
Benim sıkıntım ilişkilerini ele aldığı insanlarla. Tek bir karakterde bile sadakat duygusu göremeyince sinirlerim zıpladı haliyle. Bir de bunların normalmiş gibi lanse edilip altını derin felsefik yorumlarla süslemesine iyice kıl oldum. Camus ile pek bağlantı kuramadım, her ikisini de okudukça fikrim oluşur ve karşılaştırma yapabilirim anca.
Yorum yapabilmek için giriş yapmanız gerekmektedir.