Kaleminize sağlık, okur kardeşim. Yüreğinize sağlık...
Mübadele zamanı, Rumeli'den Anadolu'ya bir sonbahar yaprağı gibi savruldu, ailem...
Vatandan koparılmak...
Doğup büyüdüğün evim, ocağım dediğin topraklardan istem dışı ayrılmak, sizi sizden alır da bırakır mı, sonsuz bilinmezliklere...
Türkiye vatanım. Evet! Ben bu topraklarda doğdum ama hala bir yanım görmediğim toprakların özlemiyle kavrulmakta! Ne zaman ailem doğduğu toprakları özlese gözyaşlarından pınarlar akmakta! Vatandan koparılmak zorunda kalan her bir parça, bir yanınızı da alıp götürür mü? Özlenen bilir mi, bu kadar çok özlendiğini...
Ah! Rumeli!...
Benim ailemin, ailem gibi göç etmek zorunda bırakılanların kanayan yarası...
İnşallah, Ferahım. Tek dileğim, rahmetli babamın anlata anlata bitiremediği o yemyeşil, uçsuz bucaksız toprakları görmek. Benim yakınlarım yok! Hepsi göç etmek zorunda bırakılmış. Onlarca mal varlığı geride bırakıp, sil baştan hayata yeniden başlamak zorunda kalmışlar. Hep bir yanları eksik, bir yanları yaralı...
Yorum yapabilmek için giriş yapmanız gerekmektedir.