Teşekkür ederim değerli arkadaşlarım.
Huzursuzluk'u da Edebiyat Mutluluktur'u da askerdeyken okudum. İkisini de hiç beğenmedim. Ne fonksiyonel ne de estetik anlamda hiçbir şey katmadım kendime, zevk de almadım keza. Zaten Livaneli'nin Edebiyat Mutluluktur kitabının 21. sayfasında geçen söz kendisinin kitaplarına nasıl bakmamız gerektiğini özetliyor sanırım :
"Eğer bir kitap kendini okutamıyorsa, ilerlemiyorsa, o zaman derhal o kitabı kaldırıp atmak ve dünyada okunmayı bekleyen nitelikli eserlere yönelmek en iyisi." Ben kesinlikle böyle düşünmüyorum fakat kendisinin kitapları için böyle yapacağım bundan sonra.