Öykünün ilk bölümünü okudum. Keşis kendini çok iyi yakalamış, uğruna hapis yatmayı dahi (işkence ve ölüm aklına bile gelmiyor) göze alamadığı "inanç" aslında ne kadar zayıf!
Kitaptaki dönemin olayı
bana Selim İleri'nin "hepsi alev" romanını hatırlattı.
"Nosce te ipsum"... Bireyin kendini bulma çabası: kendine yaklaşmak için yola çıkması... İnanç... bazen çok uzun yol gerekir ve herkes sığınacak bir ada bulamayabilir. İleri'nin romanını okumadığım için bilemiyorum.. Son öyküde çok güzel bağlanacak konular. Bakalım hangisini daha çok beğeneceksiniz..
Son öyküde gerçekten çok güzel bağlanmış konular. Ve çaresiz doğru..
Ama ben en çok ikinci öyküyü beğendim. Aynalarla ışık içindeydi her yan.
Yorum yapabilmek için giriş yapmanız gerekmektedir.