Hiçliğin Dayanılmaz İşkencesi;
"Toplama kamplarında insan, elleri kanayana, ayakkabı giymiş ayakları donana kadar taş taşırdı belki ama kötü kokular içinde ve soğukta yine de iki düzine insanla alt alta üst üste yatardı. İnsan orada farklı yüzler görebilir, bakışlarını bir tarlaya, bir el arabasına, bir ağaca, bir yıldıza, herhangi bir şeye dikip düşüncelere dalabilirken burada her şey aynıydı, hep aynıydı, korkunç bir ayniyet içindeydi."
Syf; 49
Satranç
Yazarımız sadece insan yalnızlığından bahsetmiyor bu konuda, tüm her şeyi kapsayan hiçlikten bahsediyor. Kitapta zaten anlatıyor başından geçenleri, okuyun mutlaka 🙂
You need to log in to be able to comment.