Elinize sağlık Erhan Bey. Öncelikle "Düşerken" ile ilgili yorum ve tespitlerinizin tamamına katılıyorum, bu konuda yalnız değilsiniz. Çoklu anlatıcı cesur bir girişim olmuş ama başaramamış. Ruj sahnesi klişeydi ama en az onun kadar klişe olan diğer detay "körlük"tü bence. Kurguda ve hikâyede bundan başka daha pek çok aksaklık vardı. Kitapta begendigim tek husus bazı cümlelerdi. Bir şeyler yazmayı düşündüm ama incelemeniz kitap hakkındaki hislerime tercüman olduğu için vazgeçtim. Teşekkürler.
Teşekkürler Ayşe hanım, körlük de eskli bir klişe evet:) Bana fazla batmamıştı ama. Erkek yazarların kadın karakterlerin ağzından yazdıkları yazıları sevmiyorum fazla. O ruj sahnesinde aklıma geldi. Kadınlar, aksine, erkek karakterleri oldukça iyi beceriyorlar. Onun dışında güzel cümleler vardı elbette, ama yetmiyor bana göre, tesadüfler de - hikayenin temelini oluştursa da- heyecanlandırmadı beni. Yazsaydınız siz de keşke düşündüklerinizi, çok daha dolu oluyor normalde sizin incelemeleriniz.
Tesadüfler "yok artık" dedirten cinstendi. Bir noktadan sonra tamamen inandırıcılığını yitirdi roman. Yazardan okuduğum ilk roman olduğu için bir ara "Acaba alt dil filan kullanıyor da ben mi anlamıyorum" dedim. Yesilcam filmi gibiydi çok yerde. Bakalım belki ben de yazarim bir fırsat bulursam.
You need to log in to be able to comment.