“Hakikatte bu hayatın anlaşılmayacak bir tarafı yoktu. Yalnız insanlar beni tanımak istemedikleri için anlamadılar. Her yerde ve herkeste aradığım samimilik yerine bulduğum riyâ, ihtiras ve korkunç benlik; kalbimi cemiyetten uzaklaştırmış ve içimde müthiş ve derin bir uçuruma atmıştı.”
-
“Beni kimse tanıyamadı. Çünkü dünyanın vefasıyla samimiyeti bana kâfi gelmedi.” (Nurettin Topçu)