Modernizm mutlak kurtarıcı kabul edildiği ve bir ideoloji olarak "din"in yerini aldığı fikriyatı hemen hemen Nietzsche'nin son yıllarında bir fikir olarak ortaya çıkmaya başlamıştı. Ekonomik bir model olarak liberalizm, etkilerini düşünce (yöntem-bilim) alanında da göstermiş ve postmodernizm doğmuştu. Aslında ben postmodernizmi, Nietzsche'nin temsilcisi olduğu postyapısalcılıktan da çok ayırmıyorum. Dolayısıyla modernizm'i mutlak kurtarıcı kabul eden ve modernizm'i tam cehaletin karşısına konumlandıran bu anlayışı da Nietzsche'ye yakıştıramıyorum. Okuduğunuz kitabı ömrünün hangi döneminde yazdı, yahut derleme bir kitap mı bilmiyorum. Ancak bu görüşünü Nietzsche'nin son yıllarında aştığını düşünüyorum...
Bu kitap Nietzsche'nin yazdığı eserlerden derleme bir kitap.
Bu sözün neresine katılmadınız merak ettim.
Nietzsche mutlak anlamda rölativist bir düşünür ve bütün bir düşünce sisteminde bir ideolojinin, dinin, anlayışın tek başına kurtarıcı olmadığını söylemek üzerine geliştirmiştir. Dolayısıyla eğitim sisteminde de romantik anlayışı savunması gerekir. Fakat yukarıdaki alıntıda eğitim anlayışı realizm'e yakın, nesnel gerçekçi yani. Oysa Nietzsche düşüncesi itibarıyla yeniden yapılandırmacı ve romantik olması gerekir. Bu haseple ömrünün ilk yıllarında savunduğu bir düşünce olduğunu düşündüm. Ömrünün son zamanlarında bu düşünceyi aştığını ya da aşmış olacağını düşünüyorum. Zira genel düşüncesi, modernizm'i de aşmak gerektiği ve bireyci anlayışı ön plana çıkartmak gerektiği üzerine geliştirilmiş.
Söylemiş olduğu söze bir şerhiniz yok sanırım.
Yorum yapabilmek için giriş yapmanız gerekmektedir.