Fantastikte açık smut bende hiç sevmem. 3 kitap kırık bir kalpte canım çıktı öpüşsünler diye mesela çekimlerinden dolayı. Bence en iyisi o şekil birliktelikler,çekimler.
Sonra herhangi bi duygu hissemeyi isterim kitapta. Katliam mı oldu? Duygusu bana geçmeli. Ana karakter ilk defa cinayet mi işledi? Duygusu bana geçmeli. Aşık mı oldular? Aynı şekilde bunun da duygusu geçmeli. Bağ kurmazsam fantastiklere benim için çok sıkıcı geçiyo okumak.
Ve şu güç mevzusu. Bi karakterin güçlü olması için illa eline kılıç alıp sahneye çıkması gerekmez. Yada dediğin gibi sürekli kazanması. Kitap içinde psikolojik çöküşler olmasını da severim o yüzden.
Destekleyici yan karakterler de çok önemli mesela. Kitaptaki karakter çokluğunun arasında "o" kişiyi ayırt etmemiz gerekir bence. Yani tamam işte bu karakter ölene kadar bizim yanımızda ona güvenebiliriz hissini hissetmem lazım.
Sonraa karakterin kişiliği kısmı. Biz ne okuyoruz dedittirmeden eğer ufak değişikliklerle kişiliği değiştirmeyecekse hiç değiştirmesin yazar. Bu kim lan olmuyum yani. Eğer bi grown up alacaksa bu gözümün önünde olmalı. Büyüdüğünü veya güçlendiğini bende görebilmeliyim. Pat diye alın bu yeni başrol karakter denirse anında soğuyorum kitaptan.
Bi de yanlış doğru mevzusu. Ben kitabın içinde bi karakter değilim, verilen karar yüzünden ölen ben değilim, o yüzden bence o kadar da empati yapmama gerek yok. Aşırı bağlandığım karakter bi karar verdi ve karar yanlış mı? Okeyler, bi bildiği var der geçerim. Sonuçta gerçek hayat değil, benim onun tarafında olmam herhangi bi başka olayı tetiklemicek. Bu bence en önemli konu. Bi karakteri sırf hep doğru olan şeyleri yaptı diye sevmeye çalışmam. Bağ kuramadım mı,isterse dünyayı kurtarsın umrumda bile olmaz. Ama tam tersi durumda sonuna kadar savunabilirim(bknz. Dany, anakin,rin, adelina vb.) ✨
kesinlikle çekim>>>smut. aksini söyleyen bağımlıdır. Çekim güzel yazılıyorsa on kitap boyunca okurum. Ki bence slowburn çok gerçekçi.
Duygu geçişinde haklısın. Yazarın kalemi en çok duygu konusunda güçlü olmalı. Bağ olmazsa herhangi bir kitap boş geçer zaten ama fantastik tırt geçerse mevzu derin...
Bir kitapta psikolojik çöküş olması cidden çok iyi ve bu iyi geçirilmişse kitabı öper başıma koyarım.
Yan karakterler ana karakter kadar önemli ve bunu herkes anlamıyor. Yan karakter ana karakterin duygularını ve hislerini anlamamızı sağlar. Neden onunla arkadaş ya da neden onunla aynı ortamda? Ana karakterin yansıması gibi bence. Bu yansıma çarpık da olabilir su gibi yalın da olabilir. Yine de çok önemlidir.
Verilen kararlar beni de alakadar etmez. Ben güler ağlar söver geçerim. Karaktere bağlıysam her yaptığına okay derim ben de (red flag özelliği ama napalım yani)
(adelina hangi kitap/film? diğerlerini biliyorum ama onu bilmiyorum.)
Full doğrucu karakterler bana gerçekçi gelmiyor. Karakter hata yapmıyorsa bir üstün insan falan olmalı. Biz insanız ve kendimiz gibi olanı okumayı seviyoruz bence ama sırf iyi karakter olsun diye her şeyi en iyisiyle yapan karakterler yazıyorlar. Her karakter her şeyi doğru yaptığı için sevilseydi gerçekten kötü yazılmış karakterler sevilmezdi bencem
Yorum yapabilmek için giriş yapmanız gerekmektedir.