Ben üniversite sınavını kaybettiğimi öğrendiğimde falezlere çıkmıştım, eve kaybettim haberini vereceğime öleyim istemiştim. Tesadüf karşılaştığım ki artık tesadüflere inanmıyorum bir emniyet müdürü geldi yanıma; hayatın bir imtihan olduğunu, henüz çok genç ve güzel olduğumu, hayatta çok daha güzel fırsatlar bulabileceğimi, ‘hatta senden güzel polis olur yarın gel şu adrese şu isimle beni bul polis olman için uğraşalım’dedi. Ölümü düşündüm ama yapamadım, babamın emeklerini boşa çıkardım dedim, kendi emeklerimi hiçe sayarak hatta bu hayatın kendi hayatım olduğunu bile unutarak. Kaldı ki babam ‘nasip kızım, biz yapacağımızı yaptık ‘demişti eve geldiğimde. Sonra sevgilimi kaybettim, sonra ailemi, bayrağımı, vatanımı, hayallerimi, arkadaşlarımı… domino taşı gibi devrildiler bir bir. Sonra üç defa anne oldum, eş oldum, iyi bir evlat oldum, iyi bir komşu, gelin, elti, arkadaş, dost, veli… iyi bir insan oldum. Şimdi bu satırları fakir olduğumuz için zorunlu olarak aldığım ve ağladığım almancanın misler gibi işime yaradığı yer Almanya’dan yazıyorum. Diyeceğim o ki emek verdiyseniz gerisi biraz kader, biraz şans, çokça da nasip işi. Hayat kısa ne sevinçler daimi ne de hüzünler. Hayatı çok da ciddiye almayın hele insanları asla takmayın, yarışınız da barışınız da kendinizle olsun. Şu hayatta tek gayeniz: Bir gün hangi kapı olursa olsun, hangi sebeple olursa olsun can havliyle çarpıp çıktığınızda kayıtsız şartsız sizin olan şeyler edinmek olsun. Kalbim sizinle gençler her durumda. 🤍
Bu yorum görüntülenemiyor
@esmacelikten ben de ağlayarak yazdım güzelim zaten. İnşallah demek istediğim doğru anlaşılmıştır siz canım gençler tarafından. Hepinizi çok seviyorum. 🙏🏻🤍
Bu yorum görüntülenemiyor
Yorum yapabilmek için giriş yapmanız gerekmektedir.