Bu bazı şeyleri yaşamadan fikir beyan edilebilecek bir konu değil bana göre. Zira, tecavüz sonucu oluşan gebelikler, gebeliğin ilerleyen safhalarında ortaya çıkan çocuğun yaşam kalitesini düşürecek türden hastalıklar, annenin psikolojisini bozacak türden durumlar; bunlar gibi pek çok etken mevcut. Bu yüzden bu karar tamamen anneye bırakılmalı diye düşünüyorum.
Anneye bırakmak kabul ama tamamen anneye bırakmak da çok ağır bir yük olmaz mı?
Yaşanılan durumlar özel durumlardır. Bir çocuğu en başta anne büyütür, hayatını anne şekillendirir. O yüzden öncelikle anne vermeli kararı bence. Bahsettiğim durumların haricinde yaşananlar için ise farklı karar mekanizmaları oluşur elbette.
Düşüncelerinize katılıyorum. Bu karar tamamen kadına aittir. Bunu tartışmak gereksiz. Benim merak ettiğim sizin bahsettiğiniz durumlar gibi duygusal ve psikolojik etmenlerin olmadığı, kadının herhangi bir baskı, düşünce ve duygular etkilerin altında kalmadan çocuğu sadece istemediği durumlarda, özellikle ceninin geliştiği ve insan formuna yaklaştığı dönemlerde kürtaj hakkındaki düşünceler. Yaşamadan fikir belirtilmek için oldukça zor bir durum kesinlikle.
Bir kadın daha doğrusu bir birey zor şartlarda altında olmadan, herhangi bir psikolojik probleme sahip değilken yani her şey güllük Gülistanlik iken bebeğini aldırmaz. Keyfi olarak böyle bir girişimde bulunmaz.
Bu dediğinize katılmıyorum. Bir kadının kesinlikle çocuk istemeden, sadece cinsel hayatını yaşadığı bir hayat artık normal. Eğer kendisi doğum kontrol yöntemlerini kullanmayıp, partnerinin kullandığı %100 garanti sağlamayan doğum kontrol yöntemine güvenirse hamilelik durumları ortaya çıkabilir. Çıkıyor da zaten. Ben onlardan bahsediyorum genelde.
Yine aynı kapıya çıkar esasen. Böyle bir birliktelik sonucu oluşan gebelikte, bebeğin istenmemesi yine psikolojiktir. Evlilik hayatı oluşturamamak ve bu hayatı devam ettirememek, bebeğe ebeveynlik yapamamak gibi korkular yatar altında. Ya da bu gebe yaşça çok küçük ise daha büyük korkular baş gösterir. Kendi ailesinden korkması gibi, toplumdan dışlanması gibi.
Sizin bakış açınız evlilik hayatı oluşturmayı ve ebeveyn olmayı istememeyi psikolojik bir sıkıntı olarak gösteriyor ama. Bir insan bunları sadece istemeyebilir. Psikoloji dediğimiz şey toplum tarafından oluşturuluyor en nihayetinde. Avcı-toplayıcı dönemlerde çok sayıda çocuk yaşam tarzına uygun olmadığı için doğduktan sonra bile öldürülüyordu. Kimse de bunu tartışmıyordu muhtemelen.
Şunu demeye çalışıyorum aslında. İnsanlar bir şeyi istemiyorsa bunun altında mutlaka bilinç dışına itmiş olduğu bir sebep vardır. İstememek alelade bir durum değildir. insanlar yaşamaktan korktuğu ya da yaşamaktan haz almadığı şeyleri istemez. 😇😇 Sizin de haklı olduğunuz noktalar var fakat ben istememek olayının basit olmadığı kanısındayım.
Orası kesin. Yapılan bir deneye göre önüne sağ ve sol tuş konulan deneklerin, daha denek farkında bile olmadan hangi tuşa basacağını bilgisayardan belirlenebiliyor. Çözmekten uzak olduğumuz konular karar verme süreci ve beyin. Karar verme süreçlerimizi etkileyen bir sürü etken var. Ben sadece bunu istememeyi psikolojik sıkıntıya bağlamanıza karşı çıktım. Diğer görüşlerinizin hepsine katılıyorum. Değerli fikirleriniz için de teşekkürler :)
Yorum yapabilmek için giriş yapmanız gerekmektedir.