Peki mutsuz olmak sadece insanların suçu mu ? Yaşanılan çevrenin bunda sence payı yok mu ? Ya mutlu olmak ? İnsan nasıl mutlu olur ? Tam mutlu olabilir mi sence ?
Önce mutluluk nedir? Sorusuna kendimizi tatmin edebilecek bir cevabımız var mı ona bakmamız lazım. Yani mutluluktan anladığımız ne, mutluluktan kastımız nedir? Bu coğrafyanın insanlarında ben şunu gözlemledim, (istisnalar hariç) herkes kavram karmaşası yaşıyor. Her gün telaffuz edip, savunduğumuz birçok kavramın bizim zihnimizdeki anlamlarıyla, gerçekteki anlamları arasında dağlar kadar fark var. Mutlulukta da bu böyledir. Yaşanılan çevre ve dönemin insan hayatındaki etkisi yadsınamaz elbette. Ama şunu da atlamamak gerekir ki, çevresini bireyin kendisi belirlemektedir. Kendisini iyi hissettiği ve karşısındaki kişiye kendisini iyi hissettirdiği (karşılıklı doğru iletişim) bireyleri çevre edinip, bunlarla vaktini geçirirse olumsuz çevre faktörünü ortadan bir nebze kaldırır diye düşünüyorum.
Şunu hep savunmuşumdur, insanlar kendi seçimlerinin mükafatını alırlar ya da cezasını çekerler. Bu tezim, mutluluk hususunda da aynı şekilde geçerlidir. İnsanlar, kendilerini henüz tanımadan, bilmeden, keşfetmeden, başkasını tanımaya çalışmaları ve hep daha iyisini aramaları, doyumsuz halleri yüzünden mutsuzdur. Kimse için elinde olanın bir kıymeti, değeri olmaz. Ancak yitip, gittiğinde o şey, ucuzda olsa bir değer teşkil eder birey için.
İnsan nasıl mutlu olur? Önce insanın kendisini keşfetmesi lazım ve hayal aleminden reel yaşama dönmesi lazım. Şayet insan, hedeflerini ulaşabileceği yerlere koyarsa, o hedefe her ulaşması kişiyi mutlu eder ve özgüven kazandırır. Bu eylemi mütemadiyen yaptığını düşünürsek, sonsuz mutluluğu da yakalamış oluruz. Örnek verecek olursak, aylık 3 bin lira maaş alan bir adam için Lamborgini araç hayaldir. Eğer bu adam bu hayal ile yatıp kalkarsa ona ulaşamamanın vereceği sıkıntı, hüzün, mutsuzluk getirecektir. Gel gelelim bu adam, daha makul, toyota markalı bir aracı hedeflerinin arasına koyarsa, ona ulaşması diğerine nazaran çok daha kolay olur. Ve onu elden ettikten bir süre sonra, çıtayı biraz daha yükseltir onu da elde eder. Ama biz her zaman daha iyisini isteriz. Ve hep elimiz boş kalır.
İnsan tam mutlu olabilir mi? Doyumsuz, memnuniyetisiz insanoğlu hiçbir zaman tam mutlu olamaz. Onun için hep daha iyisi mevcuttur. Onun olmasa bile :)
Mutluluk bana göre insanın pozitif ruh halidir. Hayatında yaşadığı pozitiflerin birleşimiyle oluşan ve kişiye iyiyi, iyi olduğunu düşündüren bir ruh hali. İnsanların doyumsuz olduğu konusuna tamamiyle katılıyorum ama doyumsuzluk mutsuzluğu getirmemeli. En azından getiriyorsa da bu bütün insanlara yadsınmamalı. İnsanların kendi çevresini kendisi belirlediği tezine de tamamiyle katılıyorum. Bunların hepsinde bana göre anahtar kelime beklenti. Senin de dediğin gibi insan beklentisini stabil tutamıyor, her zaman yükseği hedefliyor. Bu arkadaş çevresinde de böyle, iş hayatında da her şeyde de. Benim durumum ise şu ; bende ne kadar pozitiflik olursa olsun ne kadar güzel yaşam süreci olursa olsun her zaman içimde bir melankoli var. Melankoli sanki benim parçam ve mutlu olduğum zaman kendime ihanet ediyorum. Evet yukarıda anlattığın şeylerin çoğunu yaşıyorum ve en ufak bir çaba da göstermiyorum. Hayattan ne istediğimi de bilmiyorum, nereye varacağımı, varmak istediğim noktayı da bilmiyorum. Tek bildiğim şey melankoli yani mutsuzluk. Tam olarak sormak istediğimse hocam benim bu halimin bir çözümü var mıdır ? :)
Yorum yapabilmek için giriş yapmanız gerekmektedir.