Muzaffer Bey çok güzel yazmışsınız... Ben de bi gün sevdiklerim ya da kim bilir belki ben dünyamızı değiştiririz, geriye birkaç tebessüm birkaç sarılma belki bir öpücük kalır diye bazen gururum ayağını direse de sarılırım, gösteririm sevgimi. Ki gururumuzun ayak diretmesi utanmaktandır. Halbuki insan en çok sevmekten utanmamalı. Bundandır ki geriye dönüp baktığımda babamla ilgili hatırladığım en bariz anım odamın önünde sohbet ederken gidip ona sarılmamdır. İyi ki ona her fırsatta sarılmışım... Yaşarken sarılın. Toprağına sarılmak insanın ciğerine oturuyor.
Çok üzüldüm, her yarım hayatın sonu ölüm, rahmetler olsun. Siz de çok güzel yazmışsınız elinize sağlık.
You need to log in to be able to comment.