Üstat, yorumunu bir değil birkaç defa okudum. Ancak hemen cevap yazamadım. Çünkü istedim ki yazarken ben de birkaç türkü dinleyeyim, o ortamı bekledim.
Neşet Baba bu ülkenin ortak değerlerinden biriydi, o da göçtü. Artık bizi birbirimize bağlayan, politika pisliğine bulaştırılmayan o kadar az şey kaldı ki! En azından şu sitede edebiyat var diye seviniyorum. Ve bu site bana senin gibi gönül dostları kazandırdı, ayrıca mutluyum.
Romanlarıma türküler yerleştirmeyi seviyorum. Bir Gün’de Çarşamba’yı Sel Aldı, Sürüler İçinde Sürmeli Koyun vardı; Tuna’da Balkan ve Kırım türküleri… Romanda dediğim gibi aslında, bazen bir türkü dizesi bile koca koca kitaplardan daha etkili olur.
Beni iyi bilmen, senin iyiliğindendir. Buna emin olabilirsin. Tespit ettiğin üzere, iyiliği arayıp sorgulamaya çalıştım bu romanda. Çünkü son üç yıldır bu soruyu soruyorum kendime; ben iyi birisi miyim?
Şehirlerarası otobüsler hepimiz için özeldir sanki. Uçağın bu kadar yaygınlaşmadığı yıllarda onları çok kullanırdık. Sinop’un Durağan ilçesinde görev yaparken, ilçenin firmasıyla bir seyahatimiz sırasında, Suikastçi adlı bir filmi izliyorduk. Senin de yazdığın gibi, yapacak bir şey yoktu. En fazla kitap okurduk. Öyle internet vs zaten yoktu. Filmin final sahnesi yaklaşmıştı. Kötü adam, esas oğlanla Carie Anne Moss’un canlandırdığı yavuklusunu bombalı tuzaklarla dolu bir evde sıkıştırdı. Tam o anda ekran karıncalandı. Muavin çocuk videoya doğru gitti. Kaseti çıkardı. Eşimle ben yenisini takacak diye bekledik ama o televizyonu kapatıp orta sıralara doğru ilerledi. İkinci kaseti takmayacak mısın dedim. İkinci kaset yok ki hocam dedi. İyi de film yarıda kaldı. Valla hocam biz hep bu şekilde izletiyoruz dedi. Birkaç ay sonra filmin TV’de gösterildiğini öğrenince o akşam son 20 dakikasına denk gelecek şekilde kanalı açıp, öyle tamamlamıştık. :))
Tabii benim mavi otobüsüm bu kadar eğlenceli bir yolculuk vaat etmedi bana. Dolayısıyla sizlere de…
Kendine eleştirilerini okurken, coğrafyacı kökenli bir edebiyatçı olarak mutlu oldum. Çünkü benim tarzım bu, çoklu mekân kullanmayı seviyorum. Amsterdam’dan Bosna’ya, Irak’tan Samsun’a… Seyahat ise İstanbul’dan Ankara’ya… Sizleri gezdirirken hikâyemi anlatmak hoşuma gidiyor.
Şu paragrafına bayıldım doğrusu: Hikayelerin içeriğine ayrı ayrı girmeyi tercih etmedim özellikle... Çünkü bana göre kitapta tek ve büyük bir hikaye vardı; o da insanın kendi hikayesiydi... Çünkü iyilik de kötülük de, savaş da, barış da, vahşet de, merhamet de kaynağını tek bir canlıdan, insanın kendisinden almıyor mu?
Sitedeki her yorum benim için kıymetli, eksiklerimi ve doğrularımı görmeme yardımcı oluyor. Ancak bazı isimler var ki, onların beğenisini kazanmak benim adıma ayrı bir muteber. Eksik olmayasın azizim. Yüz yüze de konuşmak dileğiyle…
Tuna’ya sevgiler…
Sizinle aynı fikirdeyim Mehmet bey, öyle güzel incelemeler ki Necip bey ve bir kaç okura ait olanlar tekrar tekrar okudum. Hatta okuduktan sonra kitabı okuyayım, sadece size ait değil diğer eserleri de sadece okumakla kalayım. Bırakayım incelemeleri gerçekten en az kitap kadar sevdiren okurlar yazsın dedim. Tekrar emeğinize sağlık Necip Bey.
Valla Ferah Hanım, şöyle bir hayalim var. Olacak bir şey değil gibi ama hayal işte. Güçlü ve nitelikli bir yayınevi kursam, bu siteden 8-10 tane arkadaşa, "kendi işinizde ne kazanıyorsanız size iki katı, gelin bu yayınevinde editörlük ve yazarlık yapın" desem :) Necip Bey de teklif edeceğim kişiler arasında olurdu elbet. Hayal işte...
:) O kısım eleştiri gibi görünse de özünde size övgü barındırıyor. Yazarın okurla konuşmuş olmasını, kalbinden geçenleri bize kendi ağzından anlatıyor olmuş olmasını istedim. İnsan kalmanın ne kadar zor olduğu ve adalet konuları kitap boyunca karşımıza çıkıyor bu iki konu hakkında yazar kurgudan bağımsız bir şeyler söylemeliydi bence. Bu kanıya da okurken aralarda yakaladığım ifadelerinizden vardım. Hani bıraksanız kendinizi akacaksınız ama tutmuşsunuz. Buradaki övgü akacak güçlü bir potansiyelinizin olduğuna, yergim ise bunu tutmuş olmanıza. Dolayısıyla olumlu şeyler söylediğim bölüm aynı zamanda eleştiri de barındırıyor. Bu arada siz bana kızıyorsunuz ama yeni yazacağınız kitapta benim bu söylediklerim gelecek aklınıza, işte o zaman bir hayır duanızı alırım. Başka da bir şey istemem. :)
Ne kadar güzel bir sohbet:) Araya giriyorum ben de... Mehmet hocam çok teşekkürler öncelikle. İyi ki yazmışsınız bu kitabı... Bizlere üzerinde konuşacağımız, fikir teatisinde bulunabileceğimiz değerli bir eser hediye ettiniz. Ben bıraktığım gibi eşim başladı okumaya. Tuna beyden vakit buldukça okumaya çalışıyor:) Çok beğendi o da, selamlarını iletti...
Yayınevi hayaliniz umarım gerçeğe dönüşür. Bu kadar üretken ve çalışkan insanın olduğu bir platformda çok da imkansız bir hayal değil bence. Bırakın maaşımın iki katını, tek kuruş almadan seve seve elimden gelen desteği veririm:)
Uzmanlık alanınız olan coğrafyayı geniş bir şekilde kullanmanız, kitapları türkülerle buluşturmanız, hiç bilmediğimiz insan hikayelerini tarihin derinliklerinden çıkarıp getirmeniz derken, bence iyiden iyiye kendi üslubunuzu oluşturdunuz kitaplarınızda... Ben bunun önemli bir eşik olduğunu düşünüyor, bir sonraki eserinizi merakla bekliyorum.
Ferah hanım sizin yazdıklarınızı okudum ama okumamazlıktan geldim:)) Kesinlikle katılmıyorum çünkü... Yazdıklarınıza olan hayranlığımı zaten incelemelerinizin altına defalarca yazdım. Hatta neden fazlası olmasın diye aralara girip bu fikri aklınıza düşürmek için gayret ettim:) O yüzden bu konuda benim duruşum çok net, kusura bakmayın:))
@.Rahime hanım, sizin incelemeniz beni şaşırtmadı. Hatta o eleştiriler olmasaydı daha çok şalırırdım. Sizin bu tarzınızı, kitaplara yaklaşımınızı ve fikirlerinizi nasıl dile getirdiğinizi uzaktan bile tanıyorum artık:) Lütfen böyle devam edin. Eleştirinin kıymeti çok başka çünkü...
@Şimal hanım, benim algımda siz hep pozitif bir insansınız. Tanışamadık sizinle ama kendi çevrenize enerji veren, pozitif bakan, pozitif düşünen bir insan olduğunuzu tahmin ediyorum. En azından denk geldikçe bana böyle yansıyor. Her şey bir hayal ile başladı ifadesi de gayet yakışıyor size bu anlamda...
Bugün yorucu, yıpratıcı bir iş gününü daha geride bıraktım ama bu güzel sohbete geç de olsa katılabildim:)) Hepinize en içten selam ve sevgilerimi gönderiyorum... Allah’a emanet olun... Görüşmek dileğiyle...
You need to log in to be able to comment.