"Bir ateşin var olduğunu kabul etmek ya da anlamak için illâ o ateşte yanmak mı gerekiyor? "
Maalesef insan kendi yüreğine ateş düşmedikten sonra bir başkasının yüreğine düşmüş ateşi çok kısa bir süre sonra unutuyor. Tıpkı hikâyeni, vermek istediğin mesajı bir süre sonra unutacağımız gibi!
Senin cümlelerin ve günlük kullandığın kelimeler ile dokunaklı bir hikâye olmuş. Nicelerine!
Unutmak, alışmak, normalleştirmek hepsi huzursuzluğumuzun üstünü örten güzelim (!) eylemler. Benim cümlelerim olmasa olmazdı, okuyup değerlendirdiğin için teşekkür ederim :) - keşke sende yazsan -
Huzurlu olmak için yok saymak... Çok acı!
Benim yazma konusunu düşünmeyelim bile, bu inceleme yazmaya benzemez :))
Bunu söylemekten nefret ediyorum ama HAKLISIN! :))
You need to log in to be able to comment.