İşin yargılama kısmı tamamen fiyasko ona edilecek laf bile bulamıyorum ben ama beni en çok ilgilendiren durum biz nasıl bu hale geldik. Bir toplumun yapısı nasıl olur da bu kadar deforme olur?. Vatan millet hususunda sorsan herkes savunucusu, koruyucusu. Peki çocuklarımız, kızlarımız konusunda neden böyle ahlaksızlığa meyil var? Her konuyu din'e bağlamak istemem ama gerçekten inanç yoksunluğu mu sebep oluyor tüm bunlara. Ya da herkes kendince din alimi oldu da gerçek bir inanç sistemi yozlaştırıldığından mı insanlığımız çürüdü bu kadar? Çözülmesi gereken ilk mevzu hakim savcı mevzusu değil! Çözülmesi gereken ilk mevzu toplumda ortaya çıkan bu sapkınlık seviyesinin her geçen gün artışı. Detaylı okuyamadım bile yapılanları. Bunları yapanlar nasıl vicdana sığdırdı tüm bunları anlamak mümkün değil...
Aslında her konunun Din ile alakası var. Fakat dile getirilince farklı lanse ediliyor ve ayrıştırma baş gösteriyor. Bir insanın koruyucu kalkanı bana göre imandır, imandan yoksun olan bir çok şeyden eksik oluyor. Ne acı bir gerçektir ki toplumumuzun inkar edilemez bir bölümü dil ile iman etmenin yeterli olduğunu düşünüyor! Yine insanı adalete yönlendiren en temel etkiler iman ve Allah korkusudur. Bu korkuyu her an içinde yaşayan bir insan çoğu şeyden kendini koruyabilir. Ama eksik olanlar herşeyi gayet normal karşılayabiliyor! Şimdi bu sözlerimden kimse farklı anlamlar çıkarmasın. (İman edenler ahlaklı, etmeyenler ahlaksız demiyorum!)
Yine belirtmek gerekir bence bu toplumun kurtuluşu kadınların kendilerini en iyi şekilde eğitmesi, koruması ve çevresine yansıtması ile olacaktır.
İnanır misin eğitim her şey değil. Özellikle bu çağda kalitesi olmayan bir eğitimde kimse bana ben kendimi çok güzel yetiştirdim diyemez. Okul zamanında namus kavramıyla ilgili bir sunum için anket hazırlamıştım. Eğitim seviyesi karışık olan insanlara bazı sorular sordum ve aldığım cevaplar nerdeyse aynı değerdeydi. Yani cehaletin ya da eğitimin üstesinden gelemediği konular var. Namusu sadece kadına atfetmeyi, erkeği bu konunun dışında bırakmayı düşündüren kemikleşmiş bir kültür var bizde. Bu sebepten empati yoksunu olduk çıktık. Allah bizi ıslah etsin. Bir şeylerin korkusundan ziyade sevgisine sahip olabilsek zaten yaşanmaz bunlar ama... Yozlaştık, hissizleştik.. Hem de çok!
Eğitimin herşey olması değil ki öyle bir şey maalesef ülkemizde yok. Eğitim sistemi uzun zamandır yanlış ve bu yanlış devam ediyor. insanın kendini eğitmesi farklı birşey. İşte olay burada başlıyor. Bize sunulanı ne derece kabul ediyoruz? Basitleştirilmiş şeyler, özünden uzaklaştırılmış bilgiler insana bir şey katabilir mi? Ki en büyük eksiğimiz bu zaten. Kaynak eksiğimiz var. Bugün herkes menfaat ve çıkar odaklı tarafgirlik yaparak birşeyler sürüyor piyasaya. Ve en çok da kitap sektöründe oluyor. Bir dizi yayınlanıyor bakıyorsun ki peşinden dizi de ki karakterlerin kitapları çıkıyor. İnsanımızdan çalınan maddi, manevi ve kültürel değerlerin farkında olamıyoruz. Görüyoruz ama tepki yok. Geçenlerde gazetede yer alan bir yazı. Japon bilim adamının düşünceleri toplumumuzun durumunu gözler önüne seriyor. Bir Japon farkında ama biz değiliz. Nasıl geldik bu hale? Bunun tarihi 300,400 yıl öncesine kadar gidiyor ne yazık ki...
Onun için her zaman sorgulamak, araştırmak, doğruluğunu düşünmek gerekir. Önüne sürülen her şeyi hemen kabul etmemek gerekir.
Yorum yapabilmek için giriş yapmanız gerekmektedir.