Benim gördüğüm hep bunun tersi oldu: hayatta karşılaşılan her şeyden, herkesten fazla beklenti.
İnsanlar başkalarından beklentilerini arttırıyorlar ancak kendilerinden hiç bir şey beklememeyi öğreniyorlar. Her ne ile ilgileniyorlarsa onu başarmaya dair kendilerine olan inançlarını ne yazıkki hızla kaybediyorlar.
Hâlbuki kesinliğin, emin oluşun olmadığı yaşamda insanın yalnız kendisine tamamıyla güvenmesi ve bir iç yaşama sahip olması gerekir. Kendisinden yana bir düş kırıklığı olsa da mesuliyeti kendisinedir ama başkasına karşı olan düş kırıklığı bir zamandan sonra hasar verir ve yaşamı da güçleştirir.
Ben bir noktada size katılmıyorum. Başkalarından yana yaşanan düş kırıklığının kişinin kendine yaşattığından daha zarar verici olduğunu düşünmüyorum.
Olabilir tabii görüş farklılıkları. Kendimizden yana olan düş kırıklığının bile içinde bir toplum kaygısı taşıdığını düşünüyorum. Hepimiz içimizde koca bir toplum taşıyoruz.
Yorum yapabilmek için giriş yapmanız gerekmektedir.