Alıntılarından dolayı, kitap hakkında az çok bir tahminim vardı ve okumaya karar vermiştim zaten. Ama incelemeni okuyunca aklıma şu takıldı; böyle hayatların hikayeleri dibe vurmamızı mı sağlar yoksa sahip olduklarımızın farkına vararak motive olmamızı mı?..
Kalemine sağlık, çok güzeldi. :))🌸
Çok teşekkür ederim canım. ❤🌹
Frida Kahlo'nun yaşadıklarını bir başkası çekse belki de daha ilk kazayı geçirdiği anda hayatına son verebilecek kadar bunalıma girebilirdi. Ama o vazgeçmedi ve savaştı. İyiki de öyle yapmış. Mutsuz olduğu anlara üzüldüğüyle kalsaydı mutlu olduğu anların tadına varamazdı sonra.
Yorumunuzu okudum da böyle zorlu hayatlar geçirmiş insanlar, beni sahip olduklarımın farkına vardırarak değil de bir insanın dayanma eşiğinin ne kadar yüksek olduğunu göstererek motive ediyor. Frida'dan çok alakasız bir örnek olacak belki ama ömrünün son döneminde sadece yüzündeki mimik kasını hareket ettirebilen ve bu şekilde iletişim kurabilen Hawking mesela.. Hiçbir zaman ne çalışmaktan vazgeçti ne intihara yeltendi. Nietzsche'nin "acıya rağmen yaşamalı" düsturu da çok zor zamanlarımda elimden tutmuştur. Yorumlarda başkası yazmış ama ben filmini izlemenizi tekrar ısrarla önereyim. Orda Frida'nın bi cümlesi var: "Dayanabileceğimizi sandığımızdan daha fazlasına dayanıyoruz." O kadar hoşuma giden, etkilendiğim bi sahneydi ki bu cümleyi kurduğu yeri ss alıp renkli çıktısını çıkardım, dosyamda saklıyorum. Hala hatırlayınca tüylerim diken diken oluyor. Teşekkür ederim incelemeniz için, ben de yakın zamanda okumak istiyorum.
Ben teşekkür ederim tamamlayıcı yorumun için Bahar. :) Haklısın yaşadıkları acılara rağmen örnek hayatlar sürmüş birçok insan var. Onların hayatı bizi hayatın zorluklarına rağmen motive eden motifler taşıyor. Nietzsche ve Dostoyevski ancak acı çekerek kendilerini bulduklarını söylemekte ne kadar haklılar di mi?
Yorum yapabilmek için giriş yapmanız gerekmektedir.