Seninle konuşmak gibiydi... Hani bir an durup, çok ciddi bir konuşmanın tam ortasında, kahkahaya boğarsın...Hemen alırsın evhamını cümlelerin... Bir an, şiir gibi konuşursun sonra dakikalarca susarsın... Bir anne gibi dinlersin... Bir anne gibi özler, anne gibi herşeyi düşünürsün...
Bilinsin ki sen bu masalsı üslubun sahibi değilsin, masalın kendisisin.Varsın ve gerçeksin... Sen kalbinde ki herkesi bir masal kahramanına dönüştüren sihirli birşeysin :)
Seni çok seviyorum, baharın asil kızı...
Öylesine uzun bir zaman geçmiş ki kelimelerin üzerinden, sanki tonlarca yıl ağırlığınca :) Ve bilirsin, bilirim.. Bir ablanın sesi, eksikmiş öyle sol yanımda. Kimselerin bilmediği bir soluk, bir ıslık ve belki yalnızca o beyaz bulutların dinlediği.. Bilemezdim, kimse bilemez, bilemezdim ya bu denli güzel ve gerçek bir yürekle, Seninle tanışacağımı :) Yıllar diyorum ya hani ablam, aslında hiç geçmedi... Çoğaldı, başkalaştı, büyüdü seninle çok daha. Hikayedeki kahramanlar ve mürekkep, elbet yüreğimdi ama soluğum soluğunun izindeydi...
İyi ki varsın...
Seni çok çok seviyorum :)
Not: En kurtlu elmalar, daima benim :)
...
:) Bilmez miyim...
You need to log in to be able to comment.