Peki ölüm üzerine düşünmek yaşamı daha yaşanılır kılmaz mıydı?
Ölümün sırrı, yaşamınkiyle aynıdır. Sahip olmak tutkusundan ve ben-merkezcil bir yaşam anlayışından sıyrıldığı oranda kişi, ölümden korkmayacaktır. Çünkü ölümle yitireceği bir şey yoktur. Geçmiş, günümüz ve gelecek, yani tüm zaman kavramı, fiziksel varoluşumuzun doğal bir sonucudur ve engellenemeyen bir dış etkendir. İnsan ölümsüz değildir ve bu nedenle de zamana
bağlıdır. Gece ve gündüz, uyumak ve uyanmak, yetişmek ve yaşlanmak, yaşamda kalabilmek ve kendimizi koruyabilmek için çalışmak zorunda oluşumuz, işte tüm bu öğeler, eğer yaşamak istiyorsak, zamanı kabul etmemiz gerektiğinin birer kanıtıdır. Ve öbür dünya pazarlığıyla yaşayanlar spinoza'ya biraz olsun bakarsa hayat daha güzel olur.
Bir din insanı doğru yönde davranmaya yöneltebiliyorsa, bir sürü doktrin ve ideoloji
yığınından daha yararlıdır. Temel dinsel davranış biçimimiz, karakter yapımızın bir belirişi olarak
da değerlendirilebilir. Çünkü biz, yücelttiğimiz değerlere bağlıyızdır ve bizim davranışımıza yön
veren, bu yüceltilen şeylerdir. Ve bu yüceltilen şeyin kendisi öbür dünya pazarlığına baştan karşıysa zaten hayatı daha güzel kılabilme adına vardır.
Yorum yapabilmek için giriş yapmanız gerekmektedir.