Ahmet Hamdi Tanpınarı ve Peyami Safa yı okurken dilimizin nasıl yozlaştığını anlamıştım. Belağat, muvazene, mesel, istihza, gibi kelimeler artık unutulmuş. Oysa ki bunlar ne güzel kelimeler.
Bunları geçtik, "çorbacı"ya "chorbaci" yazan tabela asmayalım,astırmayalım ona da razıyız.
Yorum yapabilmek için giriş yapmanız gerekmektedir.