Doğrudur, Firuze Hanım. Özellikle kırgın ve üzgün olduğum anlar, içimde biriktirdiklerim artarak çoğalırcasına kalemime yansımakta!
Yazıyorum ama benim yazma eylemim bir tür terapi. Ailem her daim arkamda olduğunu beyan ettiği halde, kendimi hazır hissedemiyorum. Çünkü benim nezdimde yazmak öyle etkili bir lisan ile olmalı ki, asla tenkit edilmemeli!
Belki ince eleyip sık dokuduğumdandır, yazdıklarımı neşretmek taraftarı olmayışım.
Geç cevap yazdığım için affınıza sığınır ve selâm ederim. Var olun, sevgiyle kalın...
Sanırım düşüncelerimi doğru telaffuz edemedim. Tenkit edilmesin derken, hassasiyetimi ifade etmek istemiştim. Yoksa ben her şeyi bilirim ya da tek doğru benim bildiğim anlamında değil!
Muhakkak ki, doğru bildiğimiz yanlışlar vardır ve olmalı da! Her doğruyu bilme yetisine sahip olamayacağımıza göre...
Ben de kabul ediyorum tenkit iyidir lâkin yapıcı olmak şartıyla! Aksi olası bir durumda yıkıcı ve vahim sonuçlar doğurabilir... Tabii ki bunlar benim şahsi fikirlerim. Çevremde herhangi bir vesileden dolayı, tenkit edilen insanların yıkıldığını gözlemledikçe varmış olduğum bir karar. Başkalarına göre bir bağlayıcılığı olmamalı!
Selâmlar...
You need to log in to be able to comment.